هیئت تحریریه کلکتیو
برگردان
۱
· به رسمیت شناسی عبارت است از اعلام علاقه دولتی (و یا گروهی از دولت ها) نسبت به دولت نوبنیاد و یا نسبت به رژیم قدرت یافته در نتیجه پیروزی انقلاب اجتماعی (که به قطع تداوم قانونی ـ اساسی ـ حقوقی موجود منجر می شود) و اعلام روابط مورد نظر خود با آن.
۲
· اهمیت حقوقی و سیاسی به رسمیت شناسی در آن است که آن تشکیل روابط ملی ـ حقوقی میان دولت به رسمیت شناسنده و دولت و یا حکومت به رسمیت شناخته شونده را در زمینه همکاری بین المللی برابرحقوق روشن می سازد و به تشکیل و تحکیم روابط بین المللی صلح آمیز میان دولت ها می انجامد و موضع سیاسی بین المللی دولت جدید را تحکیم می بخشد.
۳
· در حالیکه به رسمیت شناسی، عملی یکطرفه است، برقراری روابط دیپلوماتیک میان دولت ها دو طرفه است که در اثر آن، خصلت و تشکیل نمایندگی های دیپلوماتیک میان دولت ها مورد توافق متقابل قرار می گیرد.
۴
· ما باید میان دو نوع اصلی به رسمیت شناسی تفاوت قایل شویم:
الف
به رسمیت شناسی دفاکتو
ب
به رسمیت شناسی دژور
۵
· به رسمیت شناسی دفاکتو بسان به رسمیت شناسی دژور، عملی حقوقی است.
۶
· به رسمیت شناسی دفاکتو خصلت موقتی و محدود دارد و می تواند بازپس گرفته شود. (لغو شود.)
۷
· به رسمیت شناسی دفاکتو هنوز به برقراری روابط دیپلوماتیک متداول منجر نمی شود.
· بلکه فقط به توسعه روابط مختلف میاندولتی منجر می شود.
۸
· به رسمیت شناسی دفاکتو بالاعم زمینه را برای به رسمیت شناسی دژور آماده می سازد.
۹
· به رسمیت شناسی دژور اما به به رسمیت شناسی قطعی و همه جانبه اطلاق می شود.
۱۰
· به رسمیت شناسی دژور در را به روی توسعه همه جانبه روابط بین المللی میان دولت های مربوطه در کلیه عرصه ها باز می کند.
۱۱
· به رسمیت شناسی دژور به برقراری روابط دیپلوماتیک و مبادله نمایندگان دیپلوماتیکی (دیپلومات ها) منجر می شود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر