خود آموز خود اندیشی (۸۳۱)

  

شین میم شین

باب دوم

در احسان

حکایت بیستم

بخش اول

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۴ ـ ۷۵)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

۱

پس از بردن و گرد کردن چو مور

بخور، پیش از آن که ات خورد کرم گور.

معنی تحت اللفظی:

وقتی مثل مورچه بریدی و بردی و ذخیره کردی،

قبل از اینکه کرم گور تو را بخورد، بخور.

 

سعدی

خیال می کند که مورچه ها برگ می خورند.

از این خبرها نیست.

مورچه ها

برگ ها را برای تولید قارچ مورد استفاده قرار می دهند.

قارچ ها را مورچه ها هم می خورند و هم از قارچ ها  پنی سیلین می گیرند و بیضه ها و دالان های  تو در توی لانه خود را ضد عفونی می کنند.

 

  

سعدی

در این بیت شعر،

دیالک تیک جزء و کل

و

 دیالک تیک لحظه و روند

 را

 به شکل دیالک تیک بردن و گرد کردن مسخ و مثله و مخدوش می کند و از آن دیالک تیک همه چیز و هیچ می سازد.

دیالک تیک بردن و گرد کردن،

خود به معنی توسعه و تعمیم دیالک تیک تجزیه و ترکیب است.

آنچه ظاهرا مقبول و معقول به نظر می رسد،

 در واقع بر مسخ روند تولید ثروت اجتماعی استوار شده است.

سعدی

 مراحلی از تولید

را

عمده می کند، تا مراحل ماقبل را از دیده ها پنهان کند.

 

حتی مور،

 برخلاف ادعای سعدی،

 نعمات مادی مورد نیاز خود را تولید می کند.

بردن و گرد کردن آنها فقط مراحلی از روند بغرنج تولید را تشکیل می دهند.

مور برگهای درختان را در قطعات معینی می برد، با مواد آنتی باکتریال ضدعفونی می کند، راه های حمل و نقل را نشانه گذاری شیمیائی می کند، درجه حرارت و رطوبت محل نگهداری نعمات مادی را تنظیم می کند، بر پایه مواد معینی به پرورش قارچ مبادرت می ورزد که برای تغذیه بچه هایش لازم دارد.

 

سعدی

با ساده کردن روندها به تحریف حقایق می پردازد.

سعدی فکر می کند که نعمات مادی و فکری

 حاضر و آماده و خدادادی اند

و

 موجود زنده از جانور تا انسان

فقط باید ببرد و گرد کند و بخورد.

انسان زیر قلم سعدی و حافظ

به موجودی انگل و مفتخور تنزل می یابد.

 

سعدی

در دیالک تیک لحظه و روند،

 لحظه را عمده و مطلق می کند.

او لحظه پایانی روند تولید را مطلق می کند،

لحظه چیدن میوه ها از سوی باغبان را و بردن آنها به قصر شاه را.

 

هدف سعدی پنهان کردن کار کمرشکن مخاطره آمیز باغبان در سرما و گرما ست.

سعدی مبارزه باغبان علیه آفات نباتی و حیوانی را، آبیاری، مراقبت و پرستاری مداوم از باغ و درختان را نادیده می گیرد.

 

ادامه دارد.