ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُم بَيْنَكُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا
إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ
بِالْإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ﴾
[ البقرة: 188]
اموال يكديگر را به ناشايست مخوريد و آن را به رشوت به حاكمان مدهيد تا بدان سبب اموال گروهى ديگر را به ناحق بخوريد. و شما خود مى‌دانيد.
معنی تحت اللفظی:
غصب مال یکدیگر و رشوه دادن به حاکم شرع به نیت تصاحب مال یکدیگر
ممنوع و معصیت است.
این آیه وقتی نازل می شود که مسلمانان به غصب اموال همدیگر مبادرت می ورزند.
چرا و به چه دلیل؟
به این دلیل که کسب و کار حضرت محمد و یاران رهزنی و قتل و غارت اموال دیگران بوده است.
اکنون نوبت به غصب و غارت اموال یکدیگر رسیده است.
کریم وحدت و امنیت انجمن مسلمانان را در خطر می بیند و واکنش نشان می دهد.
این هنوز چیزی نیست.
حکام شرع رشوه می گیرند و به حکام شرع رشوه داده می شود تا غصب اموال دیگران امکان پذیر گردد.
کریم باز هم وحدت و امنیت انجمن مسلمانان را در خطر می بیند و واکنش نشان می دهد.
می توان گفت که احکام الهی از منفرد و خاص و مشخص شروع می شوند و تحت عنوان معاصی (گناهان) عامیت و مجردیت (انتزاعیت) کسب می کنند.
یکی از کردوکارهای حضرت علی گذار مجدد از عام به منفرد و خاص و گذار مجدد از مجرد به مشخص بوده است.
مثال:
حضرت علی
به عنوان حافظ بیت المال حاضر به دادن پشیزی به عقیل (برادر پیر نابینای خود) نمی شود.
حتی بدتر
به عوض سیم (سکه)، سیخ ملتهب به دستش می دهد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر