ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿سَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَمْ آتَيْنَاهُم مِّنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ ۗ وَمَن
يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّهَ
شَدِيدُ الْعِقَابِ﴾
[ البقرة: ۲۱۱]
از بنى اسرائيل بپرس كه ايشان را چه آيات روشنى داديم.
هر كس كه نعمتى را كه خدا به او عنايت كرده است
دگرگون سازد،
بداند كه عقوبت او سخت است.
کریم در این آیه،
دیالک تیک تاریخی ـ مشخص
را
برای شناخت مسائل به خدمت می گیرد:
در آیه قبلی
انتقاد کریم از کسانی بود که به نشانه های الهی ایمان نمی آورند و مرتکب فساد می شوند.
اکنون
کریم
تجربه تاریخی ئی را که خلق یهود از سر گذرانده اند، خاطرنشان می شود
تا آخر و عاقبت کسانی را نشان دهد که به نشانه های الهی بی اعتنا می مانند.
کریم
از تاریخی در زمان ماضی به مشخص در حال حاضر پل می زند.
کریم
ضمنا
تجربه خلق یهود
را
مبنایی برای اثبات سختگیری و پیگیری عقوبتی خود به خدمت می گیرد.
محتوای معرفتی ـ نظری (محتوای مربوط به تئوری شناخت) این آیه
ستایش انگیز است.
تجربه (پراتیک)
زادگاه نظریه (تئوری) است.
همانطور که در تحلیل قبلی ذکرش گذشت،
دیالک تیک تئوری و پراتیک (اندیشه و عمل، دانش و تجربه)
یکی از مهمترین دیالک تیک ها در فلسفه مارکسیستی است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر