هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل هفدهم
حزب طبقاتی انقلابی بر ضد آنارشیسم
۳
در کنفرانس لندن
با تلاش مشترک مارکس و انگلس و همفکران و تعدادی از فعالان با سابقه در کمون پاریس
امکان اتخاذ تصمیمات اساسی فراهم آمد:
تصویب مصوباتی راجع به «مؤثریت سیاسی طبقه کارگر.»
در این مصوبه
بدون کمترین سوء تفاهمی اعلام شد
که
«سازماندهی طبقه کارگر به صورت حزبی سیاسی
برای پیروزی انقلاب اجتماعی و برای نیل به آماج نهایی آن، یعنی لغو طبقات،
صرفنظرناپذیر است.»
(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۱۷، ص ۴۲۲)
به ابتکار مارکس و انگلس،
شرکت کنندگان در کنفرانس
در
مصوبات خاص
بر
پیوند میان مبارزه اقتصادی و مبارزه سیاسی طبقه کارگر
تأکید ورزیدند،
نقش سندیکاهای کارگری
را
مورد تأیید قرار داندند
و
خواهان جلب دهقانان و کارگران کشاورزی به جنبش پرولتاریای صنعتی شدند.
آنها
در صورت امکان،
تأسیس سازمان های کارگری در چارچوب انترناسیونال اول
را
توصیه کردند.
در این مصوبات کنفرانس لندن،
نظرات مارکس و انگلس به طرز واضح پیروز شدند.
اما باکونیست ها نه تنها دست از خرابکاری برنمی داشتند، بلکه بدان شدت می بخشیدند.
باکونیست ها
مصوبات کنفرانس لندن
را
مورد حمله قرار می دادند
و
شورای رهبری انترناسیونال
را
بالاعم
و
مارکس و انگلس
را
بالاخص
دیکتاتور
قلمداد می کردند
و
به طرز مضحکی
لغو هر اوتوریته ای را طلب می کردند.
انگلس در واکنش به اراجیف باکونیست ها اعلام داشت:
«کسانی که اوتوریته و سانترالیزاسیون (مرکزیت مندی) را مورد لعن و نفرین قرار می دهند،
به
نظر من،
یا
اصلا
نمی دانند که انقلاب چیست
و
یا
انقلابی در هارت و پروت و یاوه سرایی اند.»
(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۳۳، ص ۳۷۴ ـ ۳۷۵)
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر