«می‏ جوشد از نهادم آتشفشان ‏آواز» (3)

حس ششم

تحلیل واره ای بر تحلیلی تحت عنوان

«می‏ جوشد از نهادم آتشفشان ‏آواز»
به قلم ناشناسی
سرچشمه: سایت بهزاد بزرگمهر
behzadbozorgmehr.blogspot.com
شین میم شین

حکم اول
پدرش از ستیهندگان و آزادی پژوهانِ بزرگِ مشروطه‏ خواه بود که در فرایند تسخیرِ تهران دلیری‏ها نمود و به پاسِ این همه، پسانام (لقب) ضِیغم‏الممالک گرفت.

• نویسنده محترم برای تشریح بیوگرافی محمد زهری، تنها چیزی که در باره پدرش برای گفتن دارد، این است که او مشروطه خواه دلیری بوده است.
• دانستن این حقیقت امر، باز هم بهتر از هیچ است.

• کسی که مثل نقل و نبات واژه های کارل مارکس و دیالک تیک و غیره را به خدمت می گیرد، کمترین اعتنائی به خاستگاه و پایگاه طبقاتی اوبژکت شناخت خویش (محمد زهری) ندارد.

• هر ژورنالیست بورژوا هم همین برخورد را می کند.
• ارائه خصیصه ای سوبژکتیف از موضوع شناخت و رفتن به سراغ موضوع بعدی.

• ما روزی می خواستیم اشعار شاعری را با نزاکت و ادب تام و تمام بررسی کنیم.
• او هم به جای اشاره به این مسئله تعیین کننده که پدر و مادرش نان سفره را چگونه در می آورند، از فرزانگی پدرش و از اصالت سبزواری مادرش داد سخن سر می داد.

• و وقتی ایراد گرفتیم.
• برآشفت که به کسی مربوط نیست.

حکم دوم
از دیرینه ‏ترین و سربنام‏ ترین سروده‏ هایش یکی هم شعر « به فردا» (١٣٣١) بود که در آن از جوان‏ ترها می‏خواست نام و یادِ انسان‏ های سترگ و تراز نو را گرامی بدارند.

• محمد زهری در شعر «به فردا» از جوانان فلک زده می خواهد که یاد او و امثال او را زنده بدارند، نه یاد و نام انسان های سترگ و طراز نو را.
• اگر چنین چیزی می خواست، این بدان معنی بود که او خیلی از خودراضی است و چنین کسی را بدشواری می توان طراز نو و سترگ نامید.
• توده ای های حقیقی که محمد زهری بیشک یکی از آنها ست، هرگز دنبال نام و نشانی نبوده اند.

• همه کمونیست ها در سراسر جهان چنین اند.

• ما بدشورای می توانیم از نویسندگان زحمتکشی که میراث گرانبهای شان را ترجمه می کنیم، عکسی و یا شرح حال مختصری پیدا کنیم.
• انسان های طراز نو از این قماش اند!

حکم سوم
وی در سال ١٣۶٢، سال دستگیری و شکنجه و کشتار توده‏ای‏ها و دیگر گروه‏های دگراندیش ایران چندسالی را به فرانسه رفت اما دل‏زده از راسیسم و اگوئیسم اروپایی به میهن خود بازآمد.

• نویسنده محترم در این حکم سنگ تمام می گذارد:
• راسیسم و اگوئیسم اروپائی!

• آیا در اروپا راسیسم فرمانروا ست؟
• آیا واقعا محمد زهری را راسیست های اروپائی به کشورش فراری داده اند، که بهشت برین برای همه طبقات، نژادها، مذاهب، ملیت ها و باورها ست؟

• دوست افغانی من که دوره جوانی اش را در ایران گذرانده، آدرس دیگری برای راسیسم و فاشیسم می دهد.

• اما بگذریم.
• چگونه می توان از پیروان کارل مارکس کذائی بود و از مفاهیم کلی و بی تمایز و مبهم از قبیل «اروپائی» استفاده کرد؟
• اروپائی بیانگر کدامین طبقه اجتماعی است؟
• آیا در همین مفهوم نفرین شده، هزاران اندیشنده مترقی اروپا هم جا می گیرند؟
• آیا در همین مفهوم نفرت بار، میلیون ها زحمتکش زن و مرد اروپا هم جا می گیرند که پرورنده هومانیسم، رنسانس، روشنگری، فلسفه کلاسیک آلمان، انقلابات بزرگ بورژوائی، کمون پاریس و مارکسیسم ـ لنینیسم بوده اند؟
• چگونه می توان پیرو مارکس و انگلس بود و اهالی قاره ای را چنین غیرمسئولانه به تندباد پرخاش و تحقیر و توهین بست؟
• هم اکنون در همین اروپا هزاران رزمنده شخصیت مند خردمند برای توسعه و تکامل مارکسیسم تلاش خستگی ناپذیر دارند.
• ایرانیان برگزیده کذا و کذا مگر غیر از بازی با واژه های من درآوردی، چه دسته گلی بر سر بشریت زده اند؟

حکم چهارم

• در کوره راه‏ های خارایند تاریخ، آنجا که زوبین سخن راه به آماجی نمی‏برد، آنجا توسن تیزتکِ شاعرانگی است که تاختن می‏گیرد:
• حس آفرینی، ورای ادراک‏های پنجگانه؛
• حس ششم، این است پیوستار بینش و عاطفه، فرایندی که هر پنج حس دیگر را درمی‏ نویسد و پای‏کشان و شلنگ‏انداز می‏آید که تاریخ را از دیدرسی دیگر بیافریند.

• ما برای بررسی این حکم، آن را نخست به تزهائی تجزیه می کنیم.

تز اول
در کوره راه‏ های خارایند تاریخ، آنجا که زوبین سخن راه به آماجی نمی‏برد، آنجا توسن تیزتکِ شاعرانگی است که تاختن می‏گیرد.

• آنجا که زوبین سخن راه به آماجی نمی برد، توسن شاعرانگی تاختن می گیرد.

• مگر شاعرانگی با چیزی، با دست افزاری جز سخن کار می کند؟

• یکی از ترفندهای همه خردستیزان در تاریخ، پناه بردن به فرمالیسم بوده و همچنان و هنوز است.

• باطل ترین خرافه ها به همین دلیل یا در فرم شعر به خورد مردم داده می شوند و یا در فرم نثرهای شعرگونه با کلمات من درآوردی عجیب و غریب چه بسا بی محتوا.

• اما منظور نویسنده محترم از تاخت و تاز توسن تیزتک شاعرانگی چیست؟

تز دوم
حس آفرینی

• منظور نویسنده محترم از تاخت و تز توسن تیزتک شاعرانگی «حس آفرینی» است.

• حس آفرینی به چه معنی است؟

• احتمالا منظور ایشان از واژه حس، احساس است.
• احساس به فرم انعکاس فکری (ایده ای) واقعیت عینی بوسیله سیستم عصبی مرکزی اطلاق می شود.
• احساس عبارت است از تأثیری که خواص و جوانب منفرد اشیاء و یا روندها مستقیما بر اعضای حسی و یا گیرنده ها (رسپتورها) اعمال می کنند.

• احساس ـ به عبارت دیگر ـ تصویری معنوی از این تأثیرها ست.

• احساس را که کسی خلق نمی کند.
• احساس رهاورد تکامل میلیون ها ساله سیستم عصبی انسانی است.

• انعکاس به قول لنین علیه الرحمه یکی از خواص خود ماده است.
• این بدان معنی است که حتی قبل از اینکه موجودی اندیشنده وجود داشته باشد، انعکاس چیزهای مادی در یکدیگر وجود داشته است.

• ایکاش یک هزارم انرژی و نیروی خارق العاده را که نویسنده محترم صرف واژه آفرینی کرده، صرف تفکر و آموزش هنر تفکر می کرد.
• آنگاه هم سخنش برای بنی بشر قابل فهم می شد و هم خود به درک سخن دیگران نایل می آمد.

تز سوم
حس آفرینی، ورای ادراک‏های پنجگانه

• حس آفرینی شعرا اما در ورای ادراک های پنجگانه صورت می گیرد.

• ظاهرا منظور نویسنده محترم از ادراک های پنجگانه همان حواس پنجگانه مظلوم و آشنا ست.

• شعرا بنظر ایشان، حواس پنجگانه را تخریب می کنند و از کار می اندازند و یا به نحوی از انحاء خود را از شرشان آزاد می سازند، آنگاه توسن تیزتک شان تاخت می برد و آفرینش حس آغاز می شود.

• اما بدون وسیله چگونه می توان فونکسیونی را جامه عمل پوشاند؟

• بدون حواس پنجگانه چگونه می توان چیزی را احساس کرد.

• تصورش را بکنیم که انسان واره شاعری به نام محمد زهری بی حواس پنجگانه (بی چشم و گوش و دماغ و حس لامسه و چشائی) حس آفرینی اش را آغاز می کند.

• چنین موجود ترحم انگیزی چه می تواند بیافریند و چگونه می تواند بیافریند؟

• نویسنده محترم عملا از دیالک تیک وسیله و فونکسیون بی خبر است.

• برای حس آفرینی کذائی به حواس نیاز بی چون و چرا هست و گرنه گفته و سروده هرکس به یاوه بی محتوا و بی معنا بدل می شود.

تز چهارم
حس ششم

• تنها وسیله ای که برای شاعر باقی می ماند، حس ششم است.

• حس ششم به چه معنی است؟

• حس ششم (به انگلیسی: sixth sense) یا درک ماواری طبیعه (به انگلیسی: Extrasensory perception) که فرد به کمک نیرویی که وابسته به هیچ یک از حواس پنجگانه فیزیکی نیست قادر است تا از رخدادهایی در آینده اطلاع یابد.

• این تعریف حس ششم در ویکی پیدیا ست.

• محمد زهری با چنین حسی کار کرده؟

• با حس ششم فقط می توان احساس کرد که یکی از پشت سر نگاهت می کند و یا می خواهد خنجرش را در ستون فقراتت فرو کند.
• با حس ششم نمی توان شعر سرود.

• احتمالا منظور نویسنده محترم اینتوئی سیون است.
• باید ببینیم.

تز پنجم
حس ششم، این است پیوستار بینش و عاطفه

• پیوستار یعنی چی؟
• پیوند دهنده؟
• حس ششم بینش را، جهان بینی را به عاطفه پیوند می دهد؟

• نویسنده محترم چه دلیلی برای این ادعا دارد؟

• شاعری که فاقد حواس پنجگانه است، چگونه می تواند بینش داشته باشد؟
• شاعری محروم از حواس پنجگانه چگونه می تواند احساس و عاطفه داشته باشد؟

• احساس و عاطفه که چشمه سار خودجوش نیست تا بی نیاز از حواس پنجگانه بجوشد و بخروشد.

تز ششم
حس ششم، این است پیوستار بینش و عاطفه، فرایندی که هر پنج حس دیگر را درمی‏ نویسد.

• تا کنون کسی در مدح حس ششم قصیده رسائی از این دست نسروده است.

• امتحانش آزاد است.
• امروزه در انترنت به دنبال همه چیز می توان گشت.

• حس ششم بنظر نویسنده محترم، روندی است که پنج حس دیگر را در می نویسد.

• منظور از واژه کمیاب «درنوشتن» چیست؟
• شاید همان «درنوردیدن» منظور نظر نویسنده محترم است.

• پس این حس ششم بوده که حواس پنجگانه را خلع قدرت کرده و خود یکه تاز بلامنازع میدان شده؟

• نویسنده محترم از کجا این حقایق بکلی مکتوم را می دانند؟
• از کجا می توان به چنین حقایق شگفت انگیزی دست یافت؟

• این اولین بار است که می شنویم که حسی به نام حس ششم که هنوز بود و نبودش برای اهل علم تردیدآمیز است، چنین قدر قدرتی است.

تز هفتم
حس ششم، این است پیوستار بینش و عاطفه، فرایندی که هر پنج حس دیگر را درمی‏ نویسد و پای‏کشان و شلنگ‏انداز می‏آید که تاریخ را از دیدرسی دیگر بیافریند.

• پس ماجرا از این قرار است:
• تاریخ را حس ششم پس از درنوشتن حواس پنجگانه، پای کشان و شلنگ انداز می آفریند، آنهم از دیدرسی دیگر.

• کسی که مدام نام کارل مارکس را با دیالک تیک و ساز و برگش بر زبان می راند، اکنون از تاریخسازی حس ششم کذائی سخن می گوید.

• واقعیت عینی بوسیله حسی موهوم و نا شناخته از نیستی به هستی آورده می شود.

• این بمراتب غیرعلمی تر از ادعای آخوندها ست.

• خدا هر چه باشد، بالاخره یک سر و گردن از حس ششم بزرگتر و واقعی تر است.

البته اینکه خدا بتواند شلنگ اندازی پیشه کند و چیزی را پای کشان از دیدرسی دیگر بیافریند، مسئله ای دیگر است.

ادامه دارد