خود آموز خود اندیشی (۸۲۳)

  

شین میم شین

باب دوم

در احسان

حکایت بیستم

بخش اول

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۴ ـ ۷۵)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

   

۱

یکی زهره خرج کردن نداشت

زر اش بود و یارای خوردن نداشت

 

معنی تحت اللفظی:

حریفی پول داشت، ولی جرئت خرج کردنش را نداشت.

 

سعدی

 در این بیت شعر،

برای توصیف قهرمان منفی قصه اش،

دیالک تیک داشتن و نخوردن را به خدمت می گیرد.

 

آنچه که سعدی در نظر نمی گیرد، دیالک تیک علت و معلول است.

او نمی خواهد به این پرسش بیندیشد که چرا انسانی زهره خرج کردن و یارای خوردن را از دست می دهد؟

این حالت روانی معلول کدام مناسبات اجتماعی ـ اقتصادی است؟

هراس انسان علیرغم داشتن زر از چیست؟

 

ادامه دارد.