مرتضی محیط
(متولد ۱۳۱۴ در شوشتر خوزستان)
نویسنده و پژوهشگر
مقیم کالیفرنیا
حوزهٔ فعالیت او بیشتر در زمینهٔ مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است.
وی از حامیان جنبش سبز و از مخالفان حملهٔ نظامی به ایران است و آن را با هدف نابودی ایران تحت عنوان دخالت بشردوستانه می‌داند.
یادداشتی بر مفهوم "چپ ملی" در دیدگاه دکتر مرتضی محیط
نویدنو
تلخیص، ویرایش و تحلیل
از
یدالله سلطان پور
۱
دکتر مرتضی محیط
بر آن است
که
"چپ اگر ملی نباشد، چپ نیست."
همانطور که اشاره رفت،
چپ
مفهوم مبهمی است.
چپ
چنان مبهم است
که
هر مرتجعی خود را چپ جا می زند
تا
بدین طریق و با این ترفند،
دل و دین توده را برباید
و
سوار بر امواج خروشان خون توده
به قدرت رسد و دمار از روزگار توده در آورد.
هم
فاشیسم
چپ
بوده
و
هم
فوندامنتالیسم.
هم
هیتلر
چپ
بوده
و
هم
خمینی.
هیتلر
وعده تشکیل سوسیالیسم (رایش هزارساله) برای نژاد عنتر می داده
و
خمینی
وعده تشکیل حکومت مستضعفین
(جامعه بی طبقه توحیدی)
هم
آن را دیدیم
و
هم
این را می بینیم.
هر هتل و متل و مسافرخانه ای
در
مشهد
جنده خانه ای شده است.
توده مردم
تحت لوای اسلام
به عوض زندگی، مجبور به جندگی شده اند.
۲
دکتر مرتضی محیط
بر آن است
که
"چپ اگر ملی نباشد، چپ نیست."
سؤالی
که
ما
سال ها قبل
در رابطه با دکتر محیط مطرح کرده ایم،
این بوده
که
چرا دکتر محیط صریح و روشن سخن نمی گوید؟
کسی
که
طرفدار محمد مصدق باشد،
خواه بیژن جزنی باشد،
خواه فریدون مشیری باشد،
خواه مرتضی محیط باشد
طرفدار بورژوازی
است
و
نمی تواند طرفدار دوزخیان زمین و توده های مولد و زحمتکش باشد.
چون
جبهه ملی
جریانی بورژوایی
است.
چپ طرفدار بورژوازی
حتی
اگر خود را فدایی خلق و یا مجاهد خلق جا بزند،
حتی
اگر نارنجک در مشت منفجر کند و بر دژهای انقلاب بورژوایی هجوم آورد،
نمی تواند
طرفدار توده مولد و زحمتکش باشد.
چنین چپی
هرگز
نمی تواند
ملی
باشد.
چون
بورژوازی
در مقیاس تمامارضی (گلوبال) بورژازی واپسین است
که
تا مغز استخوان مرتجع و ضد ملی است.
بیوگرافی جبهه ملی و نهضت آزادی و سازمان های فدایی و مجاهد و لیملام و دیمدام
هم
دال بر همین است:
مخالفت با انقلاب بورژوایی سفید و هموارسازی راه برای رستاوراسیون فئودالی ـ روحانی.
حتی
گرفتن پست و مقام
۳
دکتر مرتضی محیط
بر آن است
که
"چپ اگر ملی نباشد، چپ نیست."
دکتر محیط
مفهومفقیر
است.
همه روشنفکران بورژوایی
مفهومفقیر و فلسفه فقیرند.
دکتر محیط
تعریف روشنی
از
ملت و ملی
(ناسیون و ناسیونالیسم)
ندارد.
جفنگیاتی
که
دکتر محیط
راجع به مارکس احتمالا ۱۶ ساله
ذکر کرده دال بر همین اغتشاش فکری است.
ما
باید روی مفاهیم ناسیون و ناسیونالیسم
کار کنیم.
دیری است که این کار را شروع کرده ایم.
از دومه نیکو لوسوردو
مطلبی تحت عنوان زیر ترجمه و منتشر کرده ایم:
«
چپ هرگز نباید ایده ملت را به
دیگران واگذار کند!
»
۱
https://hadgarie.blogspot.com/2011/07/1_05.html
۲
http://hadgarie.blogspot.com/2011/07/2_06.html
۳
https://hadgarie.blogspot.com/2011/07/3_08.html
۴
https://hadgarie.blogspot.com/2011/07/4_09.html
پایان
۴
دکتر مرتضی محیط
بر آن است
که
پرولتاریا
اصولا و اساسا
بسان
بورژوازی
همزمان
هم
ملی
است
و
هم
بین المللی.
همه چیز هستی
در
دیالک تیکی از داخلی و خارجی
(درونی و برونی)
وجود دارد.
دیالک تیک ملی و بین المللی
یکی از زیردیالک تیک های دیالک تیک داخلی و خارجی است.
یعنی
یکی از فرم های بسط و تعمیم دیالک تیک داخلی و خارجی است.
این
بدان معنی است
که
پرولتاریا
همزمان
در دو عرصه ملی و بین المللی وجود دارد.
یعنی
در دو دیالک تیک زیر وجود دارد:
الف
در
دیالک تیک پرولتاریای ملی و بورژوازی «ملی» (خودی)
ب
در
دیالک تیک پرولتاریای بین المللی و بورژوازی بین المللی
پرولتاریا
از این لحاظ
فرقی با بورژوازی ندارد.
به همین دلیل
ما
در آن واحد
با دو طبقه حاکمه سر و کار داریم:
الف
طبقه حاکمه «ملی» (خودی)
مثلا
همین طبقه حاکمه فئودالی ـ روحانی ـ بورژوایی
ب
طبقه حاکمه بین المللی
(امپریالیستی)
این بدان معنی است
که
پرولتاریای هر کشور
همزمان
در دو جبهه می رزمد:
الف
در جبهه ملی (داخلی، کشوری) بر ضد بورژوازی «ملی» (خودی)
ب
در جبهه بین المللی (خارجی، جهانی، تمامارضی) بر ضد بورژوازی بین المللی» (بیگانه، جهانی)
۵
دکتر مرتضی محیط
بر آن است
که
حزب توده
جد اندر جد
و
نسل اندر نسل
تجسم فخر انگیز همین دیالک تیک ملی و بین المللی (ناسیونالیستی و انترناسیونالیستی)
بوده است.
حیدر عموغلی
بسان ناظم حکمت و هزاران کمونیست دیگر
دوشادوش پرولتاریای روس رزمیده است.
تهمت جاسوس شوروی
به همین دلیل بر پیشانی حزب توده خورده است.
اصیل ترین شخصیت های ملی (ناسیونالیست)
اصیل ترین شخصیت های انترناسیونالیست بوده اند.
یعنی
توده ای ها
بوده اند:
از احسان طبری تا سیاوش کسرایی
کسی در تمامی تاریخ ایران
به لحاظ آشنایی با شعور ملی
و
اشاعه حاصلخیز و خستگی ناپذیر شعور ملی
به
گرد توده ای ها
حتی
نمی رسد.
بضاعت علمی توده ای ها
بویژه احسان طبری و سیاوش کسرایی و محمد زهری و غیره
از
شعور ملی
در هر زمینه
غول آسا بوده است.
سیاوش کسرایی
گنجینه عظیمی از شعور ملی
در اختیار داشته است
و
می توانست پروفسور دانشگاه باشد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر