هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل دهم
بیلان انقلاب
۶
ثانیا
مارکس و انگلس
پس از پرده برداری از نقش خاینانه بورژوازی بزرگ در انقلاب
و
انتقاد تند و تیز از سیاست نوسان آمیز بورژوازی کوچک دموکراتیک،
به
درس دوم
اشاره کردند:
پرولتاریا
تحت هیچ شرایطی
نباید
«به قهقرای وابستگی به دموکراسی رسمی بورژوایی سقوط کنند.»
(همانجا، ص ۲۴۸)
اتحادیه کمونیست ها
مکلف است
که
«در جوار دموکرات های رسمی،
سازمان مخفی و رسمی حزب کارگران را پدید آورد
و
هر واحد حزبی
را
به
نقطه مرکزی و هسته انجمن کارگری
مبدل سازد
که
در آنها،
موضع و منافع پرولتاریا
مستقل از نفوذ بورژوازی
مورد بحث و بررسی قرار گیرد.»
(همانجا، ص ۲۴۸، ۲۴۹)
با این سمتگیری
دست رد بر سینه کلیه تشبثاتی زده می شود
که
طبقه کارگر
را
در معرض نفوذ بورژوازی قرار می دادند.
مارکس و انگلس
در
«فراخوان ماه مارس»،
بی کمترین سوء تفاهم
اعلام کردند:
«هدف ما
نه تغییر مالکیت خصوصی، بلکه امحای مالکیت خصوصی می تواند باشد.
هدف ما
نه
پرده پوشی تضادهای طبقاتی، بلکه نفی طبقات می تواند باشد.
هدف ما
نه بهتر سازی جامعه موجود، بلکه تأسیس جامعه نو می تواند باشد.»
(همانجا، ص ۲۴۸)
تلاش های مصممانه در جهت بازسازی حزب
مثمر ثمر شدند.
در
شهرهای زیر
واحدهای حزبی
تشکیل یافتند:
برلین
بییلفلد
برسلاو
فرانکفورت
کلن
لایپزیگ
ام ماین
ماینتس
مونیخ
گوتینگن
نورنبورگ
شورین
ویس بادن
و
جاهای دیگر
این واحدهای حزبی
در
مجموع
حاوی صدها عضو بودند.
مهمتر از همه
این بود
که
اکتیو ترین اعضای خیلی از این واحدهای حزبی
همچنان و هنوز
عضو انجمن های کارگری، تربیت بدنی، دهقانی و عمله ای (کارگران روزمزد) موجود
بودند
و
در آنجا به اشاعه افکار و مطالبات اتحادیه کمونیست ها می پرداختند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر