۱۴۰۱ دی ۳۰, جمعه

زندگی مارکس و انگلس (۳۴۳)

     

 هاینریش گمکوف

برگردان

شین میم شین

 

فصل بیست و سوم 

نیازمندی طبقه کارگر به صلح

  

۳

بر ضد مسابقه تسلیحاتی و خطر جنگ

ادامه
 

۵

وقتی که  انگلس در اواسط سال های ۸۰ قرن نوزدهم

تناسب قوا در مقیاس بین المللی را تجزیه و تحلیل می کرد،

بررسی هایش او را در سال ۱۸۸۷،

یعنی ۲۷ سال قبل از شعله ور گشتن جنگ جهانی اول

و

۳۰ سال قبل از پیروزی انقلاب سوسیالیستی اکتبر

به این نتیجه رساندند

که

«برای دولت پروس ـ آلمان، جنگی جز جنگ جهانی امکان پذیر نیست.

جنگی با وسعت و شدت بی سابقه ای.

جنگی که در آن ۸ تا ۱۰ میلیون سرباز به جان هم خواهند افتاد.

ویرانی های جنگ های سی ساله آلمان

  در مقیاس قاره اروپا

 در ۳ تا ۴ سال صورت خواهند گرفت.

دولت های سابق و دولتمداری های شان درهم خواهند شکست.

آن سان که تاج های شان بر تیرک راهها قرار خواهند داشت و کسی نخواهد بود که آنها را بردارد.

پیش بینی آخر و عاقبت این جنگ ویرانگر و تعیین فاتح این جنگ

محال خواهد بود.

تنها نتیجه حتمی این شرایط،

خستگی عمومی و تشکیل شرایطی خواهد بود

که به پیروزی نهایی طبقه کارگر منجر شود.»

(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۲۱، ص ۳۵۰ ـ ۳۵۱)

 

وقتی که در اوایل سال های ۹۰ قرن نوزدهم

دوباره تضاد های فی مابین آلمان و فرانسه شدت و حدت یافتند،

 انگلس

با نامه ها و مقالات خود

به

بسیج جنبش کارگری بین المللی بر ضد سیاست جنگ افروزانه جبهه استثمار

 کمر بربست.

 

 انگلس تأکید بر آن داشت

که

صلح

در مدت زمان کوتاهی برای جنبش کارگری انقلابی

پیروزی به همراه خواهد آورد.

 

«جنگ

یا در عرض ۲ ـ ۳ سال،

برای جنبش کارگری انقلابی،

 پیروزی به ارمغان خواهد آورد

و

یا

در عرض ۱۵ ـ ۲۰ سال، خرابات بی حد و حصر.

سوسیالیست های آلمانی

باید دیوانه باشند که به عوض منتظر پیروزی حتمی صلح بودن،

ریسک کنند و خواهان جنگ گردند.»

(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۲۲، ص ۲۵۶)

 

ایده توسعه داده شده توسط انگلس در رابطه با تکلیف طبقه کارگر در زمینه سد کردن راه جنگ

را

احزاب سوسیالیستی

به خدمت گرفتند.

 

هم

کنگره مؤسسان انترناسیونال دوم

در سال ۱۸۸۹

و

هم

کنگره های بین المللی کارگری سوسیالیستی

در بروکسل به سال ۱۸۹۱ و  در زوریخ به سال ۱۸۹۳

به تعیین موضع پرولتاریا نسبت به خطر جنگ پرداختند.

 

آنها

هم

 به کشف علل جامعتی جنگ

 نایل آمدند

و

هم

به کشف خصلت طبقاتی میلیتاریسم (نظامیگری).

 

مراجعه کنید

به

میلیتاریسم

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/3332

 

 

آنها

طبقه کارگر بین المللی

را

به تقویت مبارزه بر ضد مسابقه تسلیحاتی و خطر جنگ فراخواندند.

 

در روز اول ماه مه پرولتاریای انقلابی

همه ساله

نیروهای دم افزونی به فراخوان همبستگی بین المللی در حمایت از صلح و مخالفت با تدارک جنگ از هر نوع

پیوستند.

 

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر