درد دست

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

 (1345) 

·        سال های آزگاری هست

·        که می آزارد

·        خارشی دستان خشک و خالی ام را سخت

·        و در انگشتان غمگین مانده ام، مانده است

·         شوق سرشار فشردن ها

·        آهن سردی، خمیری، رشته ای، دستی

·         سنگ خارای سیاهی یا که رنگین برگ گلبرگی

·        دست من خالی است

·        ای طبیب آشنا، دردی است در دستم

·         که به انگشتان خشک و خشمگین هر دم

·        می فشارم من گلویش را

·        من ولی در باغ می مانم که باغم  پر گل یاد است

·        وز فراز چشم اندازش، فراوان پرده ها پیدا ست:

·        برگ افشان درختان تبر خورده

·         مرگ شبنم ها

·         سرکشی خارها

·         و جستجوی ریشه ها در خاک

·        عطر پنهان بهاری زندگی آرا

·        این چه فریاد است

·         بلبلان خسته دل، با خار در پهلو؟

·        مرگ در باغی که هر گلدانه ی خشمی در آن رؤیا ست

·        مرگ در باغی که من دارم

·        در کنار غنچه های تنگدل،  زیبا ست

·         آری، آری، من به باغ خفته می مانم

·         باغ، باغ ما ست

·        پنج روزی بیش و کم، گر پایمال پای صیاد است.

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری