سیری در شعر «آرش کمانگیر» از سیاوش کسرائی (3)

آرش کمانگیر

(شنبه 23 اسفند 1337)

ادامه 

شین میم شین

·         زمین خاموش بود و آسمان، خاموش

·         تو گویی این جهان را بود با گفتار آرش، گوش

·        به یال کوه ها لغزید ـ کم کم ـ پنجه خورشید

·        هزاران نیزه ی زرین، به چشم آسمان پاشید

·         نظر افکند آرش سوی شهر، آرام:

·        کودکان بر بام

·        دختران بنشسته بر روزن

·        مادران ـ غمگین ـ کنار در

·        مردها در راه

 

·         سرود بی کلامی با غمی جانکاه

·        ز چشمان برهمی شد با نسیم صبحدم همراه:

·        «کدامین نغمه می ریزد

·         کدام آهنگ آیا می تواند ساخت

·        طنین گام های استواری را که سوی نیستی، مردانه می رفتند؟

·         طنین گام هایی را که آگاهانه می رفتند؟»

·         

·        دشمنانش در سکوتی ریشخند آمیز

·        راه وا کردند

·         کودکان از بام ها او را صدا کردند

·        مادران او را دعا کردند

·         پیر مردان چشم گرداندند

·         دختران ـ بفشرده گردن بندها در مشت ـ

·        همره او قدرت عشق و وفا کردند

 

·         آرش اما همچنان خاموش

·        از شکاف دامن البرز بالا رفت

·         وز پی او

·         پرده های اشک ـ پی در پی ـ فرود آمد

·        بست یک دم چشم هایش را عمو نوروز

·        خنده بر لب، غرقه در رؤیا

·        کودکان با دیدگان خسته و پی جو

·        در شگفت از پهلوانی ها

 

·        شعله های کوره در پرواز

·         باد در غوغا.

·        شامگاهان

·        راهجویانی که می جستند آرش را به روی قله ها پیگیر

·         باز گردیدند

·        ـ بی نشان از پیکر آرش ـ

·        با کمان و ترکشی بی تیر. 

        

·        آری، آری، جان خود در تیر کرد آرش

·         کار صد ها صد هزاران تیغه ی شمشیر کرد آرش

·         تیر آرش را سوارانی که می راندند بر جیحون

·        به دیگر نیمروزی از پی آن روز

·         نشسته بر تناور ساق گردویی فرو دیدند

·         و آنجا را از آن پس

·        مرز ایرانشهر و توران بازنامیدند

·         آفتاب

·        درگریز بی شتاب خویش

·        سال ها بر بام دنیا ـ پا کشان ـ سر زد

·        ماهتاب  

·        ـ بی نصیب از شبروی هایش همه خاموش ـ

·         در دل هر کوی و هر برزن

·        سر به هر ایوان و هر در زد

·         آفتاب و ماه را در گشت

·        سال ها بگذشت

·         سال ها و باز

·        در تمام پهنه البرز

·         و این سراسر قله مغموم و خاموشی که می بینید

·        و اندرون دره های برف آلودی که می دانید

·         رهگذرهایی که شب در راه می مانند

·          نام آرش را پیاپی در دل کهسار می خوانند

·        و نیاز خویش می خواهند

·         با دهان سنگ های کوه، آرش می دهد پاسخ

·         می کندشان از فراز و از نشیب جاده ها آگاه

·        می دهد امید

·        می نماید راه
 

·        در برون کلبه می بارد

·         برف می بارد به روی خار و خارا سنگ

·         کوه ها خاموش

·        دره ها دلتنگ

·        راه ها چشم انتظار کاروانی با صدای زنگ

·         کودکان دیری است در خواب اند

·         در خواب است، عمو نوروز

·         می گذارم کنده ای هیزم در آتشدان

·        شعله بالا می رود، پر سوز.

پایان