خود آموز خود اندیشی (۹۱۵)

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شو

مقدمه

بخش اول

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۸)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

  

۱

ملامت کشانند مستان یار

سبکتر برد اشتر مست، بار

معنی تحت اللفظی:

عشاق

مست معشوقند و هر ملامتی را می پذیرند.

درست به همان سان که شتر مست، بهتر بار می برد.

 

 

سعدی

 در این بیت شعر،

عاشق مست از عشق یار را ملامتکش می نامد و به شتر مستی تشبیه می کند که در بیهوشی عاشقانه بار ملامت را بهتر می برد.

 

منظور از ملامت چیست؟

 

منظور سعدی، به احتمال قوی، ملامت عاشق لایعقل از سوی خردمندان قوم است.

 

عاشق مست به انتقاد عقلا وقعی نمی نهد، ملامت آنها را از یک گوش می شنود و از گوش دیگر بیرون می فرستد.

عاشقان چنینند!

 

سعدی

 اکنون و همین جا

شالوده فلسفه خردستیز حافظ را

یعنی

بی اعتنائی به خرد رهائی بخش راهگشا را

پی ریزی می کند.

 

مستان یار تن به هر خواری و ملامت و ذلت می دهند و همانند شتر مست سبکتر زیر بار می روند.

 

فقط کافی است، معشوق را برای شان از نو تعریف کنی، بقیه کارها خود به خود رو به راه می شود.

 

در غیاب خرد،

از انسان همه چیز می توان ساخت.

 

انسان در غیاب خرد می تواند به پرستش هر چیز و هرکس داوطلبانه تن در دهد و میلیونها انسان دیگر را زنده زنده بسوزاند، به رگبار مسلسل ببندد، بمباران کند، زجر و شکنجه دهد و سالها بعد حتی در باره قربانیان خود کتاب بنویسد و از «عذاب بی دلیل وجدان»،چ خود را رها سازد و ضمنا میلیونر شود.

خرد بدترین مزاحم جباران تاریخ بوده است.

 

دفاع مدافعان نظامات جامعتی محکوم به زوال از خردستیزی بیهوده نیست.

عشق

اکنون

 به افیون توده مولد بدل می شود.

 

اکنون

در اوایل قرن بیست و یکم،

در هشتصدمین سالگرد تولد سعدی،

عشق برده به بنده دار و عشق به انعکاس آسمانی ـ انتزاعی بنده داران و عشق به اشیاء (کالاها) در وسعتی غیرقابل تصور تبلیغ و ترویج می شود

و

 ایراسیونالیسم

در هر منبری (رادیو، تلویزیون، مجلات، روزنامه ها، اینترنت، مسجد و کلیسا و کنشت، هالیوود و پلی بوی و کنسرنهای مردم خر کن دیگر) تشریح و تبلیغ می شود.

اندیشه های ندانمگرایانه و خردستیز سعدی و حافظ اکنون به صورت فیلم و تئاتر و نمایش در می آیند.

 

ادامه دارد.