خود آموز خود اندیشی (۸۱۴)

  

شین میم شین

باب دوم

در احسان

حکایت نوزدهم

بخش چهارم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۳)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

۱

حافظ

 در هر طرف ز خیل حوادث کمینگهی است

ز آن رو، عنان گسسته دواند سوار عمر.

 

معنی تحت اللفظی:

در هر طرف از انبوهه حوادث

کمینگاهی است.

به همین دلیل

سوار عمر لگام گسیخته می تازد.

 

حافظ در این بیت غزل،

زندگی را عرصه شکست محتوم می داند.

هر شبحی می تواند کمینگاهی باشد.

شناخت و شعور رهائی بخش بیهوده است.

 باید چشم بسته و «عنان گسسته» به راه افتاد.

راه را نشانه ای و سوار را اختیاری نیست.

اختیار

در کوره شناخت و شعور و خرد قوام می یابد.

انسان در غیاب خرد و شعور و شناخت،

کوری بیش نیست.

آزادی، استقلال فکری و عملی، خودمختاری و سوبژکتیویته (فاعلیت) و اکتیویته (فعالیت مبتنی بر آگاهی)

با خرد و شعور و شناخت آغاز می شود و شانه به شانه می رود.

 

مردم ایران باید ششصد سال صبر کنند، تا هوشمندی در شمال ایران، دست رد بر سینه سعدی و دنباله رو خردستیزش بکوبد و دیالک تیک نشانه و راه را بسان پرچمی بر قله های یوش برافرازد.

 

ادامه دارد.