خود آموز خود اندیشی (۸۸۲)

شین میم شین

باب دوم

در احسان

حکایت بیست و دوم

بخش دوم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۸)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

۱

محال است، اگر سفله قارون شود،

که طبع لئیمش دگرگون شود.

معنی تحت اللفظی:

اگر فرد فرومایه ثروتمند هم شود،

طبیعت فرومایه اش عوض نمی شود.

 

سعدی

 در این بیت شعر،

دیالک تیک پدیده و ماهیت (ظاهر و ذات)

را

به شکل دیالک تیک فرومایگی و طبع فرومایه

از سویی

و

به شکل ثروت و سرشت

 از سوی دیگر

بسط و تعمیم مید هد

و

نقش تعیین کننده را از ان ماهیت (ذات، سرشت) مید اند.

 

 بهانه تئوریک برای مصادره اموال بورژوازی نوخاسته (توانگران گدا) در اختیار سلطان قرار می دهد.

 

براساس تئوری بنیاد،

 ثروت باعث تغییر بنیاد و طبع لئیم نمی شود.

از این رو می توان دار و ندار قارون های خطرناک را مصادره کرد و تریشه شان را از بیخ و بن برکند و خلق (اشراف بنده دار، فئودال و دربار) را از شرشان نجات داد.

این مسئله در گلستان به صورت حکایتی مطرح و حل خواهد شد.

 

ادامه دارد.