ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ
وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ
الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۗ ذَٰلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ
الدُّنْيَا ۖ وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ﴾
[ آل عمران: ۱۴]
در چشم مردم آرايش يافته است، عشق به اميال نفسانى و دوست داشتن زنان و فرزندان و هميانهاى زر و سيم و اسبان داغ برنهاده و چارپايان و زراعت.
همه اينها متاع زندگى اينجهانى هستند،
در حالى كه بازگشتنگاه خوب نزد خدا است.
کریم
در این آیه،
متاع زندگی
را
دیالک تیک لذات دنیوی
را
به شکل دیالک تیک علاقه به زنان و فرزندان و اموال و اراضی و محصولات کشاورزی بسط و تعمیم می دهد.
کریم
نعمات دنیوی
را
به شکل دیالک تیک نعمات مادی و نعمات روحی ـ روانی (غریزی ـ نفسانی)
تبیین می دارد.
کریم
اساس و بنیاد حیات جامعتی ـ بشری
را
در دیالک تیک تولید مادی (هميان هاى زر و سيم و اسبان داغ برنهاده و چارپايان و زراعت) و تولید مثل (عشق به اميال نفسانى و دوست داشتن زنان و فرزندان) می داند.
همه اينها متاع زندگى اينجهانى هستند،
در حالى كه بازگشتنگاه خوب نزد خدا است.
کریم
در این بخش از این آیه،
دیالک تیک دنیا و آخرت
را
به شکل دیالک تیک بد و خوب بسط و تعمیم می دهد:
به تحقیر دنیا و تجلیل آخرت می پردازد.
کریم
مرگ
را
نه پدیده ای طبیعی، بلکه پدیده ای ماوراء الطبیعی می داند:
بشر
با خروج حوا و آدم از بهشت
در قاموس کریم،
از الله (اصل خود) فاصله گرفته است و با مرگ به اصل خود (الله) برمی گردد.
محتوای آیه ای که پس از شنیدن خبر مرگ هر همنوعی بر لبها می گذرد،
همین است:
انا لله و انا الیه راجعون
منشاء و مقصد ما الله است.
اسلام
خواه و ناخواه
حاوی و حامل نوعی نیهلیسم (پوچ انگاری دنیا) است.
نیهلیسم
جزء جدایی ناپذیر ایده ئولوژی همه طبقات اجتماعی ارتجاعی انگل و استثمارگر (طبقات اجتماعی برده دار و روحانی واپسین، فئودال و روحانی واپسین و بورژوازی واپسین)
است
که
در فاشیسم و فوندامنتالیسم به نقطه اوج خود می رسد.
مرگ در فرم های متنوع در این ایده ئولوژی های اولترا ارتجاعی
مورد تجلیل ایراسیونالیستی قرار می گیرد
و
به مقام فضیلتی فخر انگیر ارتقا می یابد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر