فرهنگ مفاهیم سیاسی (الف) انضباط (دیسیپلین) (۱)

هیئت تحریریه کلکتیو

برگردان 

شین میم شین

 

 

۱

·    انضباط به رفتار انسانی معینی  اطلاق می شود که با از آن خود کردن و پیگیری هنجارهای اخلاقی و هنجارهای قانونی (حقوقی) تاریخا (به طور تاریخی) پدید آمده و با تبعیت و اطاعت از مصوبات، رهنمودها و فرامین ارگان ها و یا اشخاص عالی المرتبه (اوتوریته ها) مشخص می شوند.

 

۲

·    انضباط در جامعه اولیه با روند کار جامعتی شروع می شود و با مؤثریت مشترک سازمان یافته انسان ها پیوند ناگسستنی داشته است.

·    انضباط در هر فرماسیون جامعتی، وسیله صرفنظرناپذیری برای حفظ نظام جامعتی مورد نظر محسوب می شود.

 

۳

·    خصلت انضباط  در هر جامعه و وسایل لازم برای پیشبرد آن، در تحلیل نهایی، وابسته به مناسبات تولیدی حاکم است.

 

۴

·    انضباط لازم در جامعه اولیه قبل از همه بر مبنای عوامل زیر پدید می آمد:

 

الف

·    بر مبنای اطاعت از نیروی عادت

 

ب

·    بر مبنای اطاعت از سنت

 

پ

·    بر مبنای اطاعت از اوتوریته پیران قوم و قبیله

 

۵

·    انضباط  در جامعه طبقاتی آنتاگونیستی (آشتی ناپذیر) خصلت طبقاتی کسب می کند و به وسیله ای برای تضمین حاکمیت طبقات استثمارگر بر طبقات تحت استثمار و ستم و پیشبرد منافع طبقات حاکمه مبدل می شود.

 

۶

·    با توجه به تضادهای طبقاتی لاینحل (غیر قابل پل بندی)،  دیگر سنن و عادات  برای رعایت انضباط کفایت نمی کنند.

 

۷

·    از این رو، در جامعه طبقاتی، قانون (حقوق) و دستگاه اجبار و زور مرتبط با آن به مهم ترین وسیله برای تحمیل انضباط مبدل می شوند.   

 

۸

·    مبنای مهم انضباط در کلیه جوامع طبقاتی آنتاگونیستی عبارت است وابستگی اکونومیکی (اقتصادی) و فکری طبقات تحت ستم به طبقات حاکمه استثمارگر و ستمگر.

 

ادامه دارد.