هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل چهاردهم
«مبارزه انترناسیونال در راه حقوق بشر.»
۴
ساعات ستاره گون در حیات مارکس و انگلس
سالن گردهمایی کارگران در قلب لندن
به
پرچم های ملل مختلف مزین شده بود
و
در آن جای سوزن انداختن نبود.
در بین حدود ۲۰۰۰ نفر شرکت کننده
کارل مارکس
به
قول خودش
به
«عنوان فیگور خاموشی بر سر میز ریاست گردهمایی نشسته بود.»
(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۳۱، ص ۱۳)
کر انجمن آموزشی ـ پرورشی کارگران کمونیست آلمانی در لندن
گردهمایی
را
با
آوازی
اغاز کرد.
بعد
پروفسور ادوارد اسپنسر بیسلی
به
عنوان رئیس منتخب
گردهمایی
را
افتتاح کرد.
او
دموکرات رادیکالی
بود
که
ضمنا
از
بهترین آشنایان مارکس بود.
پیام همبستگی کارگران انگلیس خطاب به کارگران فرانسه
و
جواب کارگران فرانسه به پیام مربوطه
مورد استقبال شورانگیز حضار قرار گرفت.
بعد
آواز انقلابی ـ کارگری دیگری
نواخته شد.
بعد
یکی از نمایندگان کارگران پاریس
تصورات خود را از سازمان بین المللی پرولتاریا
اعلام داشت.
ضمنا
اعلام داشت
که
سال دیگر
کنگره بین المللی کارگران
تشکیل خواهد شد.
یکی از رهبران سندیکاهای کارگری انگلیس
تأملات خود را به صورت پیشنهادی
مطرح کرد
که
مورد حمایت سخنرانان مختلف و از آنجمله اکاریوس (کمونیست آلمانی) قرار گرفت.
همه سخنرانان
اشتراک منافع کارگران کلیه کشورهای جهان
در زمینه های زیر
را
به رسمیت شناختند:
در
زمینه مبارزه در راه آزادی های دموکراتیکی
در
زمینه مبارزه در راه استقلال ملی
در
زمینه مبارزه در راه پیشرفت اجتماعی
تصمیم به تأسیس سازمانی بین المللی برای نمایندگی منافع واحد و یکپارچه کارگران جهان
گرفته شد.
شرکت کنندگان
برای تدوین اسناد ضرور
و
قبل از همه
برای تدوین برنامه و اساسنامه سازمان بین المللی کارگران جهان
به
انتخاب کمیته ای موقتی
مبادرت ورزیدند.
این کمیته متشکل از ۳۲ عضو بود.
کارل مارکس و یوهان گئورگ اسکاریوس
هم
جزو آنان بودند.
با
شعار زنده باد کارگران فرانسه
و
زنده باد پرولتاریای همه کشورها
گردهمایی
پایان یافت.
با این گرهمایی مؤسسان
یکی از آرزوهای دیرین مارکس و انگلس
برآورده شد.
«آرزوی تأسیس انجمن کارگری ئی
که
در برگیرنده کارگران پیشرفته ترین کشورهای اروپا و امریکا باشد.
که
حاکی
از
خصلت بین المللی جنبش سوسیالیستی کارگران
باشد.
که
ضمنا
حاکی از خصلت بین المللی بورژوازی و حکومت ها
باشد.
که
به
تشجیع و تقویت پرولتاریا
و
به
هراس افکندن بر دشمنان پرولتاریا
منجر شود.»
(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۱۹، ص ۱۰۰ ـ ۱۰۱)
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر