۱۴۰۲ اسفند ۱۹, شنبه

قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۰۹)

   

   

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

 

﴿إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ﴾
[ آل عمران: ۴۵]

فرشتگان گفتند: 

اى مريم، خدا تو را به كلمه خود بشارت مى‌دهد؛

 نام او مسيح، عيسى پسر مريم است، 

در دنيا و آخرت آبرومند و از مقرّبان است.

در این آیه کریم،

 برداشتی غلط از جمله ای از انجیل صورت گرفته است:

جمله خدا تو را به کلمه خود بشارت می دهد، بی معنی است.

این جمله در انجیل به شرح زیر است:

«نخست کلمه بود و کلمه خدا بود و خدا کلمه بود.»

منظور از کلمه، نه کلمه، بلکه روح و یا لوگوس بوده است.

عیسی مسیح

روح گوشتمند گشته الهی محسوب می شود.

روح مادیت یافته، جسمیت یافته، مرئی و محسوسی است. 

نیمه خدا ـ نیمه بشر است.

این را مؤلفین انجلیل از اساطیر یونان باستان اخذ کرده اند:

پرومته

هم

نیمه خدا ـ نیمه بشر بوده است.

﴿وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِينَ﴾
[ آل عمران: ۴۶]

با مردم همچنان كه در بزرگى، در گهواره سخن مى‌گويد، و از شايستگان است.

هنر عیسی مسیح حرف زدن با مردم است.

هم در گهواره و هم در جامعه.

 

﴿قَالَتْ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ ۖ قَالَ كَذَٰلِكِ اللَّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ﴾
[ آل عمران: ۴۷]

مريم گفت: 

اى پروردگار من، چگونه مرا فرزندى باشد، در حالى كه بشرى به من دست نزده است؟ 

گفت: 

بدين سان كه خدا هر چه بخواهد مى‌آفريند. 

چون اراده چيزى كند به او گويد:

موجود شو، پس موجود مى‌شود.

کریم

در این آیه

قوانین و قانونمندی های عینی طبیعی 

را

منکر می شود

و

مدعی دگم (جزم) مشیت الهی می شود:

خدا کافی است، اراده کند تا قوانین و قانونمندی های طبیعی بی اعتبار شوند:

دختر باکره ای حامله شود.

رودی توقف کند و خلایق از آن بگذرند

تل آتش، گلزار شود

و

کره قمر

دو شقه شود، 

نصفش به شرق برود و نصف دیگرش به غرب.


مادر کوسه رفسنجان 

هم

به قول خودش

در سفری به کردستان

به همین طریق حامله شده و داداشی برای کوسه زاییده است

و

اسمش را نهنگ گذاشته است.


﴿وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ﴾
[ آل عمران: ۴۸]

خدا به او كتاب و حكمت و تورات و انجيل مى‌آموزد.

 الله

در این آیه کوتاه کریم، به مقام مدرس و معلم ارتقا داده می شود:

الله

به

عیسی مسیح خواندن و نوشتن و فلسفه و تورات و انجیل را یاد می دهد.

 

در قاموس کریم

خواستن همان و توانستن همان.

اراده کردن همان و تحقق چیز مورد نظر همان.

 

وقتی در هستی از قوانین و قانونمندی های عینی خبری نباشد،

همه چیز به اراده الله و آیات الله وابسته می شود.

 هیتلر اراده می کند و جهان خرابات شام می شود و امپریالیسم آلمان ابرقدرت می شود.

خمینی و خامنه ای اراده می کنند و خلق یهود محو و نابود می شود.


ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر