هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل سیزدهم
کتاب کشفیات
۱۷
اضافه ارزش، اضافه ارزش می ماند
و
استثمار، استثمار.
پیوندهایی که مارکس در «کاپیتال» با حلاجی کوهی از اسناد و مدارک کشف کرده،
همچنان و هنوز وجود دارند.
اضافه ارزش، اضافه ارزش می ماند،
اگر چه امروز به صور مستور مختلف تصاحب می شود
و
کماکان و همواره
به
جیب اقلیتی انگشت شمار می ریزد.
طبقه کارگر محروم از مالکیت بر وسایل تولید
در
جهان کاپیتالیستی
همچنان و هنوز
مجبور به فروش نیروی کار خود است.
سرمایه داران
(صاحبان انحصارات)
کماکان
با
تصاحب کار مفت
(اضافه ارزش، کاری که بابتش دستمزدی پرداخت نمی شود)
به
استثمار طبقه کارگر مشغولند.
حتی
فراتر از آن.
تعداد کسانی که فاقد مالکیت بر وسایل تولیدند،
در
دژهای بلند سرمایه
روز به روز
افزایش می یابد
و
تعداد مالکان وسایل تولید
روز به روز
کاهش.
۸۰ تا ۹۰ درصد کلیه کارگران و کارکنان قادر به کار
در کشورهای کاپیتالیستی به لحاظ صنعتی توسعه یافته
محروم از مالکیت بر وسایل تولیدند.
اما
برعکس
۲ تا ۳ درصد جمعیت کشورها
مالک بخش تعیین کننده ای از وسایل تولید
یعنی
کارخانجات
معادن
منابع
تأسیسات تولیدی
تأسیسات حمل و نقل
تأسیسات پژوهشی
تأسیسات خدماتی
و
غیره
اند.
بی اعتنا به این حقایق امور غیرقابل انکار
نظرسازان امپریالیستی
شب و روز
ادعا می کنند
که
در
تعدادی از کشورهای صنعتی ـ کاپیتالیستی به درجه عالی توسعه یافته،
محافل پهناوری از طبقه کارگر
دستمزدهای «رئال» نسبتا بالایی دریافت می کنند،
با
ماشین شخصی به سر کار می روند،
بد زندگی نمی کنند
و
قادر به خرید کالاهای مصرفی تجملی
اند.
ضمنا
میلیون ها کارگر بیکار و نیمه بیگار
را
از قلم می اندازند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر