میم حجری
و آن بهار
و آن وهم سبز رنگ
كه بر دريچه گذر داشت
با دلم می گفت:
«نگاه كن
تو هيچگاه پيش نرفتی
تو فرو رفتی»
فروغ فرخزاد
بهار
در این شعر خود ـ انتقادی و در واقع انتقادی ـ اجتماعی فروغ فیلسوف
به
صورت وهم سبز روینده ای
از
فروغ پوینده و در واقع از جامعه فروغ
انتقاد می کند
که
به
عوض پیشرفت
فرو رفت
کرده است.
مفهوم فلسفی «فرو رفت»
یکی از مفاهیم فلسفی ابتکاری و ابداعی فروغ در مقیاس جهانی است.
معمولا
دیالک تیک پیشرفت و پسرفت
(دیالک تیک انقلاب و عنگلاب)
رایج است.
فروغ
اما
از
دیالک تیک پیشرفت و فرو رفت
سخن دارد.
این
دیالک تیک
را
کسی در مقیاس جهانی
جز فروغ
توسعه نداده است.
دیالک تیک پیشرفت و فرو رفت
به
معنی بسط و تعمیم دیالک تیک صعود و سقوط
است.
فروغ در شعر بلند انتقادی ـ اجتماعی دیگری
همین دیالک تیک را به شکل حرکت فواره وار
تبیین می دارد:
حرکت فواره وار
هم
دیالک تیک صعود و سقوط
است.
در
حرکت فواره وار
رشد و نمو و ترقی و تعالی و توسعه و پیشرفتی
در بین نیست.
مثال:
آیت الله بهجت
در
قرن ۲۱
می گوید:
برای دوری از ریا،
لاحول و لاقوة الا بالله
زیاد
بگویید.
برای درمان عصبانیت،
زیاد
صلوات
بفرستید.
برای تمرکز فکر،
زیاد
لا اله الا الله
بگویید.
فروغ فی نفسه
دریا
ست
فروغ
دریاتر از دریا
ست.
فروغ
عمق ناپیدا
ست.
ما
شاید ده هزار صفحه تحلیل از اشعار و افکار فروغ
برای اجنه
منتشر کرده باشیم
ولی
همچنان و هنوز
جای تحلیل عمیقتر اشعار و افکار او
خالی است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر