خود آموز خود اندیشی (۱۰۶۳)

 

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت اول

بخش دوم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۸۲ ـ ۸۳)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم

 

حافظ

خوش می‌کنم به باده مشکین مشام جان 

کز دلـق پوش صومعـه بوی ریا شـنید

معنی تحت اللفظی:

جان من با تنفس بوی ریای عرفا حالش به هم خورده است.

منهم می کوشم تا با عطر عرق سگی (الکل) حالش را خوش کنم.

 

حافظ

دیالک تیک رو راستی و ریا

را

به شکل دوئالیسم میخانه و صومعه، می خواره و عارف و شیخ و صوفی و واعظ و غیره تحریف می کند.

 

دلیل طبقاتی مهم سعدی و بعد حافظ در مبارزه با عرفان،

موضع سیاسی ضد فئودالی اهل عرفان بوده است.

 

عرفان در قرون وسطی در همه جای جهان،

مثل خوره ای ستو های ایده ئولوژی فئودالی را یعنی مذهب (کاتولیسیسم و اسلام) را از درون جویده و پوک ساخته است.

 

سمتگیری فلسفی عرفان مبتنی بر پانته ئیسم است که همه چیز را یکسان جا می زند و به «همه خدایی» معروف است.

وقتی مش منصور حلاج می فرماید:

انا الحق

(الله خود منم)

منظورش اصل وحدت وجود کذایی پانته ئیستی است:

از دید پانته ئیسم فرقی بین خر و خدا و خلق و خورجین و خردل و خرما وجود ندارد.

 

ادامه دارد.