در ستایش دیالک تیک

شعری از برتولت برشت
ترجمۀ سهراب شباهنگ
16 فروردین 1389

• لشکر بیداد ـ اکنون ـ با صلابت پیش می راند
• ظالمان بَهر ِهزاران سال ِ دیگر، نقشه می ریزند
• زور می گوید:
• «آنچه هست این گونه خواهد ماند
• هر صدائی جز صدای حاکمان خاموش!»

• بر سر بازارها می غرّد استثمار:
• «تازه کردم صید خود آغاز»

• لیک بسیاری به خیل بردگان، نومید، می گویند:
• «آنچه می خواهیم ما هرگز نمی آید.»

• هان و هان تا زندگی باقی است، واژۀ «هرگز» نباید گفت
• آنچه محکم بود، دیگر نیست
• آنچه هست اکنون، این چنین دیگر نخواهد ماند.
• حاکمان آن گه که حرف خویش بس کردند،
• حرف ِ محکومان شود آغاز.

• پس، که را یارای آن باشد که «هرگز» بر زبان آرد؟
• دیرپائی ستمکاران، متکی بر کیست؟
• بی گمان بر ما.

• محو استیلای جباران، متکی بر کیست؟
• همچنان برما.

• ای فرو افتاده، برپا خیز!
• ای سپر انداخته، بستیز!

• کیست بتواند ببندد راه

بر آن کس

که از وضع خود آگاه است؟
• پس،

تودۀ مغلوب امروزین،

فاتح فردا ست
• وان زمان،

«هرگز»،

بی گمان «امروز» خواهد شد.

پایان
سرچشمه: سایت آذرخش
www.aazarakhsh.org