هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل شانزدهم
۱۵
مارکس
انترناسیونال پرولتاریا را با درس مهم دیگر کمون پاریس آشنا ساخت.
مارکس
در نامه ای به کوگلمان، کمونارهای پاریس را
«مهاجمین پاریسی به عرش اعلی»
می نامد
(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۳۳، ص ۲۰۶)
و
توضیح می دهد
که
طبقه کارگر پیروزمند
باید از پیروزی خود همه روزه دفاع کند.
هم
در
مقابل دشمنان داخلی و خارجی اش
و
هم
با
قلم و قدم.
با
تنویر و تفنگ.
کارزار پاریس
اثبات می کند
که
طبقه کارگر برای پیروزی و تضمین پیروزی
باید با بقیه زحمتکشان، به ویژه دهاقین زحمتکش به طرز تنگاتنگی متحد شود.
کارزار پاریس
عملا نشان می دهد که پرولتاریا نماینده اصیل منافع دهاقین زحمتکش، روشنفکریت و خرده بورژوازی شهری است
و
دهاقین زحمتکش، روشنفکریت و خرده بورژوازی شهری
متحدین طبیعی پرولتاریا
هستند.
مارکس
اما
قبل از همه
دانش تجربی کمونارها را برجسته می کند
که
رهایش طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان از استثمار و سرکوب و ستم و ساختمان جامعه سوسیالیستی
بدون حزب انقلابی
بدون حزبی که بنا بر برنامه علمی عمل می کند،
محال و امکان ناپذیر است.
جای چنین حزبی در سال ۱۸۷۱ در فرانسه
خالی بود.
کمون پاریس
دال بر این بوده است
که
پیشرفت جامعتی با توسعه حزب مارکسیستی به مثابه نیروی رهبری کننده زحمتکشان
پیوند ناگسستنی دارد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر