پروفسور دکتر مانفرد بور
پروفسور دکتر وینفرید شرودر
پروفسور دکتر ورنر شوفنهاور
برگردان
شین میم شین
۵
فریدریش ویلهلم یوزف شلینگ
(۱۷۷۵ ـ ۱۸۵۴)
فیلسوف و نماینده اصلی ایدئالیسم در آلمان
· در کتاب شلینگ تحت عنوان «راجع به فلسفه نوین» (۱۸۲۷) مفهوم ایدئالیسم بار دیگر در رابطه با نقطه نظر معینی، یعنی به مثابه نقطه نظر معرفتی ـ نظری ایدئالیستی ـ ذهنی مورد استفاده قرار می گیرد:
· «ما شاهد دو گرایش در فلسفه برای توضیح تاریخ پیدایش طبیعت هستیم:
الف
· گرایش اول برای طبیعت وجود عینی قائل می شود.
· یعنی طبیعت را به مثابه چیزی که در خارج از تصورات ما وجود دارد، تلقی می کند.
ب
· گرایش دوم اما طبیعت را به طور ایدئالیستی به مثابه چیزی که صرفا در تصورات وجود دارد، در نظر می گیرد.»
۶
· اما هگل، برعکس، در اثر خود تحت عنوان «دایرة المعارف علوم فلسفی» (۱۸۳۰) می نویسد:
· «این ایدئالیته اشیای پایان پذیر، قانون اصلی فلسفه را تشکیل می دهد و لذا هر فلسفه حقیقی ایدئالیسم محسوب می شود.»
۷
هاینریش هاینه
(۱۷۹۷ ـ ۱۸۵۶)
از
بزرگترین شعرا و ژورنالیست ها و مورخین قرن نوزدهم.
از
ستایشگران انقلاب کبیر فرانسه
از
دوستان مارکس
· هاینه در اثرش تحت عنوان «راجع به تاریخ مذهب و فلسفه» (۱۸۳۴) ایدئالیسم را آموزه ایده های مادرزاد، ایده های اپریوری (ماورای تجربی) تعریف می کند.
۸
· به نظر او سنسوئالیسم (حسگرایی) و ماتریالیسم از سوئی و ایدئالیسم و روحگرائی (اسپیریتوئالیسم) از سوی دیگر عمدتا یکسان اند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر