درنگی
از
ربابه نون
فاضل نظری
راز این داغ نه در سجده ی طولانی ما ست
بوسه ی او ست که چون مهر به پیشانی ما ست
شادمانیم که در سنگدلی چون دیوار
باز هم پنجره ای در دل سیمانی ما ست
موج
با
تجربه ی صخره
به
دریا
برگشت
کمترین فایده ی عشق پشیمانی ما ست.
خانه ای بر سر خود ریخته ایم اما عشق
همچنان منتظر لحظه ی ویرانی ما ست
باد
پیغام رسان من و او
خواهد ماند
گرچه خود بی خبراز بوسه ی پنهانی ما ست
این بهترین شعر فاضل نظری است.
چرا و به چه دلیل؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر