هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل چهاردهم
«مبارزه انترناسیونال در راه حقوق بشر.»
۱
بیداری مجدد جنبش کارگری
صبح ۲۸ ماه سپتامبر سال ۱۸۶۴
مارکس
دعوت نامه ای
از
ویلیام راندال کرمر
رهبرسندیکای کارگری انگلیس
با
مضمون زیر
دریافت می کند:
«حضور شما در گردهمایی کمیته در ساعت ۸ برای ما افتخار بزرگی است.»
گردهمایی فوق الذکر
قرار بود
در
عصر همان روز
در
سالن کنسرت و گردهمایی موسوم به سنت مارتین در مرکز شهر لندن
برگزار شود.
سندیکای انگلیس
(ترید یونیون)
قرار بود
هیئتی از کارگران فرانسه
را
پذیرا شود.
ضمنا
کارگران فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، لهستانی و سوئیسی مقیم لندن
را
نیز
به
گردهمایی فوق الذکر
دعوت کرده بود.
مارکس
از این دعوت نامه غافلگیر نشد.
چون
کمیته تدارک بینده این گردهمایی
هفته ها قبل
با
او
تماس گرفته بود.
کمیته
در
اواسط ماه سپتامبر
از
مارکس
خواسته بود
که
به عنوان نمانیده آلمان
در
گردهمایی تدارک دیده شده
شرکت ورزد
و
کسی
را
معرفی کند
که
به
نمایندگی از کارگران آلمان
در ۲۸ سپتامبر سخنرانی کند.
مارکس
یوهانس گئورگ اکاریوس
(همرزم دیرین خود)
را
که
قبلا
عضو اتحادیه کمونیست ها بود
و
اکنون
یکی از رهبران انجمن آموزشی ـ پرورشی کارگران المانی در لندن
بود،
معرفی کرده بود.
شکی نبود
که
مارکس
اکاریوس
را
در
تدارک سخنرانی
کمک می کرد.
مارکس
که
مدت های مدیدی
همه هم و غم خود
را
مصروف تألیف «کاپیتال» می کرد و از شرکت در گردهمایی ها و غیره صرفنظر می نمود،
اکنون
دعوت به گردهمایی
را
پذیرفت.
این گردهمایی
اما
با
همه گردهمایی های دیگر
تفاوت داشت.
این گردهمایی
نه
برای بحث های اوتوپیکی و بند تنبانی و توخالی خرده بورژوایی مهاجرین،
بلکه
همانطور که مارکس به انگلس می نویسد،
هم
نیت «قدرت های» کارگری لندن
و
نیت «قدرت های» کارگری فرانسه
«احیای مجدد طبقه کارگر»
بوده است.
(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۳۱، ص ۱۳)
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر