شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت دوازدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۶)
بخش سوم
۱
برآن مرد، کند است دندان یوز
که مالد زبان بر پنیرش دو روز.
معنی تحت اللفظی:
یوزپلنگ
کسی را که به اش پنیر داده باشد، نمی درد.
سعدی
در این بیت شعر،
دیالک تیک داد و ستد
و
دیالک تیک وسیله و هدف
را
به شکل دیالک تیک پنیردهی و رهائی بسط و تعمیم می دهد.
در جامعه ـ فلسفه سعدی
مقوله «احسان» ،
اغلب با مفاهیم رشوه دهی، باجدهی، چاپلوسی، نرم سازی، رام سازی، اهلی سازی و امثالهم همتراز می شود.
این کردوکار سعدی
به معنی تحریف واژه ها ست و عملی ممنوع و خطا ست.
واژه ها
نه به طور دلبخواه پدید آمده اند و نه به طور دلبخواه می توان محتوای واقعی آنها را بیرون آورد و از هر آشغال دلبخواه پر کرد.
این کار را در قرن بیستم، ایدئولوگ ها و نظریه پردازان امپریالیسم هم به وفور انجام می دهند و بدین طریق مکاتب بی محتوا و مفاهیم جعلی پا به عرصه وجود می نهند و از علمای خادم توده مولد و زحمتکش انرژی زیادی را در افشای آنها به هدر می برند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر