پیام فیلم مارمولک در اصل تبلیغ و ترویج عبا و عمامه و ارزشهای اسلامی به زبان کوچه و بازار بود.
واژه رایج پیام
خود قبل از هر چیز
قابل تأمل است.
فیلم مارمولک
اثری هنری بوده است
و
هنر
فرمی از شعور و شناخت است.
فرم هنری شعور و شناخت
اولین فرم شعورو شناخت بوده است که در نتیجه نفی دیالک تیکی آن
شعور میتولوژیکی، تئولوژیکی، فلسفی و ساینتولوژیکی تشکیل یافته اند.
در هر اثر هنری
انعکاس هنری جامعه و یا طبیعت عرضه می شود.
خود هنرمند
چه بسا از محتوای اثر خود خبر ندارد.
اگر اثر هرنی اش تحلیل ماتریایلستی ـ دیالک تیکی شود
گوشی دستش می آید و چه بسا خشم می گیرد و پرخاش می کند.
شعرا
در این مدت
بدترین دشمنان ما بوده اند.
خلایق خیال می کنند که آثار هنری
مثلا اشعار، قصه ها، رمان ها، رقص ها، ترانه ها و تصنیف ها و آهنگ ها و فیلم ها
آگاهانه تشکیل می یابند.
به
همین دلیل
از پیام شاعری، نوحه سرایی، فیلمی، هنرپیشه ای دم می زنند.
اثر هنری ئی که آگاهانه تشکیل یابد،
اصلا اثر هنری محسوب نمی شود.
تفاوت شعر با شعار
و
شاعر با واعظ
همین جا ست.
به همین دلیل
فروغ فرخزاد
در مصاحبه ای
منکر صمیمیت (شعریت) اشعار کسرایی است.
فرق شعر فروغ با شعر پروین اعتصامی
همان فرق شعر با شعار (وعظ، پند، پیام) است.
پروین اصلا شاعر نیست.
فیلم مارمولک
اما
اثری اصیل و واقعا هنری است و باید تحلیل شود.
بی اعتنا به افکار و رفتار و گفتار فیلم نویس و سازنده و هنرپیشه های آن.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر