(موساد)
محسن وثوقی
پس وظیفه نهادهای اطلاعاتی و امنیتی دقیقاً چیست؟
آیا وظیفه آن‌ها فقط فعالیت‌های اقتصادی، ساخت‌وساز، بنگاه‌داری و رسانه‌سازی است؟
وقتی
ترور دانشمندان هسته‌ای ما در منازل‌شان انجام می‌شود، دانشمندانی که حتی
همسایگان‌شان از هویت‌شان بی‌اطلاع بودند اما دشمن به‌دقت آن‌ها را
شناسایی، رهگیری و حذف می‌کند، آیا نباید نهادهای امنیتی کشور خودشان را
مورد بازخواست و بازسازی جدی قرار دهند؟
وقتی دشمن در یک عملیات دقیق
چند هدف نظامی را در عرض یک ساعت می‌زند، آیا نباید صدای زنگ خطر در وزارت
اطلاعات، فراجا، سازمان اطلاعات سپاه و شورای عالی امنیت ملی، به گوش مردم
برسد؟
اما آنچه مردم می‌بینند، نه هشدار است، نه تحلیل، نه توضیح.
فقط سکوت است و بی‌تفاوتی.
۱
پس وظیفه نهادهای اطلاعاتی و امنیتی دقیقاً چیست؟
آیا وظیفه آن‌ها فقط فعالیت‌های اقتصادی، ساخت‌وساز، بنگاه‌داری و رسانه‌سازی است؟
معلوم نیست که محسن وثوقی چگونه به این اطلاعات دست یافته است.
سازمان های اطلاعاتی و امنیتی
اصولا و اساسا
از جنس اجنه اند.
نامرئی اند.
دیالک تیکی از همه کاره و هیچکاره اند.
سازمان های اطلاعاتی و امنیتی بی نام و بی نشان می مانند.
محس وثوقی
بی اعتنا به سابقه سیاسی اش
عملا
«اسرار مگو» را افشا می کند.
ولی بهتر است که همین انتقاد او را مورد تحلیل مارکسیستی قرار دهیم:
فعالیت‌های اقتصادی، ساخت‌وساز، بنگاه‌داری و رسانه‌سازی
سازمان های اطلاعاتی و امنیتی
چشم و گوش و هوش طبقه حاکمه اند.
به همین دلیل باید از امکانات فراگیری در مقیاس ملی و بین المللی برخوردار باشند.
فعالیت های اقتصادی سازمان های اطلاعاتی و امنیتی
ضمن اینکه استقلال اقتصادی سازمان های اطلاعاتی و امنیتی را تضمین و تحکیم می کنند،
ضمنا
فونکسیون اطلاعاتی و امنیتی خود را به انجام می رسانند.
ما با دیالک تیک اقتصادی ـ اطلاعاتی ـ امنیتی سر و کار داریم.
مثال:
کار در هیئت شرکتی، کارخانه ای ، مزرعه ای، مؤسسه ای، آموزشگاهی، رشته علمی و فنی معینی
دست و پای سازمان های اطلاعاتی و امنیتی را در مقیاس ملی و بین المللی برای فعالیت های اطلاعاتی و امنیتی باز می کند.
به این فعالیت ها توجیه معمولیت و قانونیت می بخشد.
باید هم چنین باشد.
سازمان های اطلاعاتی و امنیتی که نمی توانند در کشور و جهان تابلوی خود را بزنند و به خرید و فروش علنی اطلاعات بپردازند.
اگرچه حضور رسمی و علنی و شفاف هم دارند.
می توان گفت که سازمان های اطلاعاتی و امنیتی در دیالک تیکی از فعالیت علنی و فعالیت مخفی کار می کنند
و
در این دیالک تیک نقش تعیین کننده از آن فعالیت مخفی است.
حتی فراتر از این،
سازمان های اطلاعاتی و امنیتی
باید به فعالیت های علمی و فنی و فلسفی و سیاسی و سیبرنتیکی و آموزشی و پرورشی بسط داده شوند.
در غیر این صورت از قافله پیشرفت در زمینه