میم حجری
طبقه کارگر یا انقلابی است و یا هیچ است.
بی اعتنا به اینکه این اندیشه،
نظر مارکس باشد ویا نباشد
اولا
انتشارش بهتر از هیچ است.
چون
خواندن و شنیدن نظری
به معنی پذیرفتن اوتوماتیک آن نظر نیست.
بیشتر برای تأمل بر روی آن نظر است.
اما انتشار و اعلام و نشخوار نظری برای اثبات خرافه ای
متد و رویه و روشی اسکولاستیکی
است.
مثل ذکر آیه و روایت و حدیثی از قران و انبیاء و ائمه و غیره است.
احکام قانونی
را
اما می توان برای اثبات نظری و یا برای رد نظری به خدمت گرفت.
نظرات کلاسیک های مارکسیسم
اولا
نتیجه بررسی های عرقریز علمی خود آنها
و
یا نتیجه تجارب عملی طبقه کارگر
بوده اند.
ثانیا
چه بسا
سرشته به طنز اند.
و
باید تحلیل شوند تا تفهیم شوند.
طبقه کارگر یا انقلابی است و یا هیچ است.
محتوای این جمله
را
بارها
از
لنین خوانده ایم.
طبقه کارگر
برای خواندن فاتحه ای بر بردگی طبقاتی خویش،
یعنی برای رهایش طبقاتی خویش،
راهی جز انقلاب پرولتری
ندارد.
کارگری
که
به
عوض روولوسیونیسم
به
رفرمیسم و یا آنارشیسم و یا کمونیسم کارگری
روی آورد،
خود
را
سلب سوبژکتیویته تاریخی می کند.
اخته می کند.
به درجه هیچ و پوچ تنزل می دهد
و
در تحلیل نهایی
و
عینا و عملا
فرقی با اقشار و طبقات اجتماعی دیگر ندارد.
محتوای این سخن
نه
تحقیر پرولتاریا،
بلکه تنویر و تشجیع پرولتاریا ست.
تیز برخیز ازین مجلس و بگریز چو باد
تا غباری ننشیند به تو از اهل قبور
مرگ می بارد از این دایره عجز و عزا
شو به میخانه که آن جا همه سور است و سرور
سایه
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر