کاریکَلِماتور
(مرکب از کاریکاتور + کلمات)
نامی است
که
پرویز شاپور
بر نوشته‌های خود داده است.
مأخذ:
سایت انترنتی دیده ور
درنگی
از
ربابه نون
۹
سکوت صدای پای مسافر
لبریز از خستگی است.
منطقی این است
که
بگوییم،
پرویز شاپور
در این کاریکلماتور
صدای پای مسافر
را
موجودیت می بخشد:
صدای پای مسافر به گربه ای شباهت پیدا می کند که میو میو می کند.
شاپور
سپس
سکوت صدای پای مسافر
را
خلأ
تفسیر می کند.
خلئی
که
باید
با
چیزی پر شود
و
پر می شود:
با
خستگی.
کاریکلماتور
بهترین و دل پسند ترین طریق و ترفند
برای خردستیزی است.
حیرت انگیز این است که چرا این زباله ها تحلیل مارکسیستی نشده اند؟
سکوت صدای پای مسافر
لبریز از خستگی است.
در
خلأ بودن سکوت
تردیدی نیست.
سکوت
اما
خلأ صدا و سخن
است.
سکوت گربه
خلأ میومیو و خرناسه و ضجه و ناله است
و
فقط با چنین چیزهایی می تواند پر شود
و
نه
با
لنگه کفس و خستگی و خمیازه.
ضمنا
تشبیه صدای پای مسافر
به
موجودی
غیرمنطقی و ضد عقلی است.
سکوت صدا
و
سکوت صدای پا
اصولا
ضد واقعی و ضد عقلی
(ایرئال و ایراسیونال)
اند.
چون
صدا که ساکت نمی شود.
موجودی که صدا دارد، ساکت می شود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر