شهر ما

 

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

خون سیاوش

(۱۳۴۱)

·       خورشید پیله ای است، تب آورده

·        تن در گلیم ابر فرو کرده

·        دلمرده است، روز

·         دمکرده است، افق

 

·        زهر هوا، کشنده و سوزان است

·        شهر گدا، گرسنه ی باران است

·        خاک است، روی برگ

·         خاک است، روی گل

·         خاک است روی چهره ی هر دیوار

·         تا روی پلک پنجره ها خاک است.

·         پوک است ناودان کهنه و در استخوان او

·         باد است، می وزد

·         لبچاک و سینه مال

·        له له زن و گداخته راه است، می خزد.

·        داغ است سایه های به سنگ اوفتاده، داغ

·        کند است، گام های به راه اوفتاده، کند

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری  

پایان