خود آموز خود اندیشی (۸۴۴)

  

شین میم شین

باب دوم

در احسان

حکایت بیستم

بخش دوم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۴ ـ ۷۵)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

۱

بگیر، ای جهانی به روی تو شاد

جهانی، که شادی به روی تو باد

معنی تحت اللفظی:

ای سعد ابن زنگی که جهان با دیدن روی تو شادمان می شود،

جهانی را تسخیر کن تا رویت شاد شود.

 

سعدی

 در این بیت شعر،

پادشاه چلقوذ فارس

را

به جهانگیری، به تسخیر کشورهای دیگر تشویق می کند.

 

کسی که حتی توده مولد و زحمتکش و فقیر را به احسان دعوت می کرد،

تا جهنم جامعه طبقاتی را قابل تحملتر سازد،

ناگهان فاجعه جنگی را بر سر آنان آوار می کند.

جنگی که مالیات و خراج و فشار بر توده دهقان را بالاتر خواهد برد و فرزندان شان را به طعمه شمشیر خوانین و سلاطین بیگانه مبدل خواهد ساخت.

 

ایدئولوگ طبقه

 ابلهانه

 فرمان جهانگیری صادر می کند.

گرفتن جهانی پیشکشتان، سعی کنید، تا آنچه را که دارید، حفظ کنید.

طولی نخواهد کشید

که

 بوبکر سعد

از شنیدن نعره لشکر مغول پا به فرار خواهد نهاد و پسرش غصه مرگ خواهد شد و به کوری چشم سعدی، زنی اداره کشور را به عهده خواهد گرفت.

 

ادامه دارد.