مهدی_اخوان_ثالث
(۱۳۰۶ – ۱۳۶۹)
سیری
از
شین میم شین
تو چه آسوده و بی باک خرامی به برم
آه، می‌ترسم، آه
آه، می‌ترسم از آن لحظهٔ پر لذت و شوق
که تو خود را نگری
مانده نومید ز هر گونه دفاع
زیر چنگ خشن وحشی و خونخوار منی
آه، می‌ترسم، آه
آه، می‌ترسم از آن لحظهٔ پر لذت و شوق
که تو خود را نگری
مانده نومید ز هر گونه دفاع
زیر چنگ خشن وحشی و خونخوار منی
پوپکم! آهوکم
چه نشستی غافل
کز گزندم نرهی، گرچه پرستار منی
چه نشستی غافل
کز گزندم نرهی، گرچه پرستار منی
معنی تحت اللفظی:
تو بی خبر و بی هراس از توحش و درندگی من هستی
و
نمی دانی که اگر در چنگ خشن وحشی و خونخوار من گیر افتی،
توان دفاع از خود و مصونیت از گزند مرا نخواهی داشت.
اخوان در این بند شعر،
جانان را به بره و آهو بره تشبیه می کند و خود را به گرگ درنده
و
جفتگیری با او را به خفه کردن و لیسیدن و دریدن و خوردن بره و اهو بره توسط گرگ.
همه این کردوکارها در جریان جفتگیری
از بوییدن و بوسیدن و لیسیدن و گاز گرفتن و به خود فشردن و تحت فشار وحشیانه قرار دادن و عملیات جنسی عرقریز غریزی
میراث نیای حیوانی ما هستند.
یعنی
رابطه زن و شوهر
تداوم رابطه طبیعتی صیاد و صید (گرگ و بره و اهوبره) در جامعه است.
آنچه اخوان فراموش می کند،
توحش و درندگی متقابل پوپک کذایی است.
چون زنان اصولا و اساسا کمترین فرقی با مردان ندارند و بسان مردان تابع قوای غریزی ـ بهیمی اند.
شاید دلیل این غفلت اخوان،
محافظه کاری و با حیا نمایی زنان ایران باشد.
البته اکنون پس از «انقلاب» اسلامی، نفوذ شیوه زیست امپریالیستی و تعمیق مناسبات کاپیتالیستی و ورود فراگیر زنان به جامعه
این محافظه کاری سنتی زنان از بین رفته است
و
گستاخی و بی شرمی و هرزگی و بی بند و باری همه گیر شده است و زن و مرد نمی شناسد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر