درنگی
از
رضا علوی
تبار شناسی مردان شماره دو:
ثابتی
مرد شماره دو سازمان امنیت
پس از ۳۳ سال و در سن ۷۵ سالگی همان ذهنیت و باورهایی دارد که "آدولف آیشمن" مرد شماره دو آلمان نازیست داشت.
رضا علوی
نه پژوهشگری علمی، بلکه انشاء نویسی جمکرانی است.
آدولف ایشمن بدبخت
کی و کجا مرد شماره دو در آلمان فاشیستی بوده است؟
آدولف ایشمن
بوروکراتی دون پایه بوده است
که مأموریتی در اجلاس اجامر نازی در رابطه با «حل نهایی مسئله یهود» به او داده می شود.
مرد شماره دو در حزب نازی،
روم ( Röhm)
ـ رهبر سازمان شبه نظامی موسوم به واحد حمله ( اس آ) ( Sturmabteilung (SA)) ـ
بود که در توطئه موسوم به شب شمشیر اعدام می شود و تشکیلاتش تار و مار می گردد.
یعنی همان بلایی بر سرش نازل می شود که بر سر تیمور بختیار نازل شده است.
هیتلر از او به عنوان رقیب متنفذ خود هراس داشته است.
پس از ترور روم و تار مار سازی اس آ،
سازمان اس اس تحت رهبری هیملر
تقویت و تحکیم می شود و توسعه همه جانبه می یابد
و
هیملر
به عنوان یکی از «مردان» نازی
اعتبار و قدرت و نفوذ کسب می کند.
مرد شماره دو
(معاون هیتلر)
گورینگ بوده است.
رضا علوی
می گویند وقتی آدولف آیشمن، مرد شماره دو آلمان نازیسم را
به جرم کشتار بی رحمانه نزدیک به شش میلیون یهودی، محاکمه میکردند،
او از دادگاه خواست تا اجازه و ترتیبی دهند تا او در واپسین روزهای زندگیش یهودی شود و شد،
اما هنگام اجرای حکم اعدام با لبخندی شیطانی گفت،
خوشحالم که با این کار، بازهم یک یهودی دیگر کشته می شود.
خوب
این دال بر چیست؟
این دال بر خریت آدولف ایشمن بوده است.
خود گرایش به راسیسم و آنتی سمیتیسم (نژاد پرستی و یهودی ستیزی)
نشانه نادانی و عقب ماندگی است.
اگر خلق یهود، بهتر از خلق های دیگر نباشد، بدتر از انها که نیست تا سودای امحایش را کسانی در سر بپرورند.
رضا علوی
و این حکایت همه جبارانی است که حتی در واپسین روزهای حیات خود
نه تنها به کشتارمتوسل می شوند که به خیانت هم تن می دهند.
از این تبار، در درازای تاریخ، فراوان کسانی داشتیم.
وقتی از انشاء نویسی جمکرانی رضا علوی سخن می رود،
منظور همین هارت و پورت ها ست.
علوی
دلیل معرفتی، نظری و طبقاتی گرایش به راسیسم و آنتی سمیتیسم (نژاد پرستی و یهودی ستیزی) را نمی داند.
علوی
خیال می کند که آیشمن نه راسیست و فاشیست و خر و خردستیز،
بلکه قاتل و خاین بوده است.
علوی
ضمنا
میان همه جباران کذایی در طول تاریخ علامت تساوی می گذارد.
در قاموس علوی
ثابتی = گوبلز = آیشمن = لاجوردی = حاجی داود
بعدا
احتمالا
مساوی است با ابم ملجم و ابن زیاد و شمر و یزید.
رضا علوی
مردان شماره دو
ثابتی و لاجوردی و حاجی داود و گوبلز و آیشمن
در قاموس علوی
نه آدم، نه موجوداتی جامعتی با جایگاه و خاستگاه و پایگاه طبقاتی،
بلکه جانوران درنده اند.
رضا علوی
از فرط فقر فلسفی
افراد بشر را فونکسیونالیزه و اینسترومنتالیزه می کند و نه تحلیل فلسفی ـ علمی.
ثابتی و لاجوردی و حاجی داود و گوبلز و آیشمن
شباهت به قیچی پیدا می کنند که برای بریدن تولید شده است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر