شین میم شین
باب اول
در عدل و تدبیر و رأی
حکایت نوزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۰)
بخش ششم
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
مخنث به از مرد شمشیر زن
که روز وغا سر بتابد چو زن
معنی تحت اللفظی:
جنگجویی که در روز جنگ بسان زن از جنگ بپرهیزد، بدتر از مخنث
است.
مخنث به کسی اطلاق می شد که ادا و اطوار و رفتار زنان را داشته باشد.
سعدی
در این بیت شعر،
حوصله توضیح منطقی مسئله را ندارد.
او به تحقیر شمشیرزن فراری می پردازد و او را به دو صفت بسیار زشت زیر می آلاید:
الف
بدتر از مخنث بودن
ب
همتراز با زن بودن.
سعدی
مفهوم «مخنث»
را
مترادف با فرومایه و دون به کار می برد
که
به
جزم «مشیت الهی»
متصل است:
خدا در روز الست به قلم قضا بنیاد انسانها تعیین می کند.
بدین طریق، انسانها یا اصل مند و نیک گوهر از مادر زاده می شوند و یا مخنث و بدگوهر.
در مورد زن قضیه غم انگیزتر از مخنث بوده است.
اعراب، قبل از اسلام، زن را بلافاصله پس از زاده شدن چال می کردند.
پس از اسلام زن از حقوق نیم بندی برخوردار می شود و نفس راحتی می کشد.
تضاد زن و مرد
از
تضادهای چرکین و ننگین و شرم انگیز جامعه بشری است.
تضاد زن و مرد یکی از قدیمی ترین و بدترین تضادها ست، که هنوز هم در جهنم جامعه طبقاتی همچنان عمل می کند.
این تضاد هم مثل بقیه تضادها فقط و فقط با از بین رفتن جامعه طبقاتی قابل حل است.
در آستانه قرن بیست و یکم، شاعر شیره ای عقب مانده ای در دیار سعدی
به نام شهریار،
در جنگ لفظی با تهرانی ها،
که آذری ها را «ترک خر» می نامند،
مثل سعدی، فحش «کمتر از زن بودن» به آنها می دهد، که ظاهرا باید بد تر از خر بودن باشد.
اکنون
از
این خر
مجسمه ای ساخته اند،
که
ژست تفکر به خود گرفته است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر