۱۴۰۲ اسفند ۶, یکشنبه

قرآن کریم از دیدی دیگر (۱۹۹)

   

   

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ﴾
[ آل عمران: ۱۶]

كسانى كه مى‌گويند: اى پروردگار ما، ايمان آورديم. گناهان ما را بيامرز و ما را از عذاب آتش حفظ كن،

﴿الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ﴾
[ آل عمران: ۱۷]

شكيبايان و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق‌كنندگان و آنان كه در سحرگاهان آمرزش مى‌طلبند.

 کریم

در این دو آیه،

به طور غیر مستقیم

فوت و فن بندگی را به توده بنده تعلیم می دهد.

 کریم

در این دو آیه،

دیالک تیک ارباب برده دار و بردگان

را

به شکل دیالک تیک پروردگار و بندگان بسط و تعمیم می دهد.

می توان گفت که الله انعکاس انتزاعی ـ آسمانی اربابان بنده دار و روحانی است.

الله

عکس آسمانی ـ انتزاعی اشرافیت بنده دار و روحانی است.

الله

مفهومی است.

الله

چیزی مجرد و انتزاعی است.

اصل الله

اشراف بنده دار و روحانی اند.

این حقیقت امر

در صفات الله که در آخر هر آیه ذکر می شود، نمودار می گردد.


كسانى كه مى‌گويند: 

اى پروردگار

 ما ايمان آورديم. 

گناهان ما را بيامرز و ما را از عذاب آتش حفظ كن،

شكيبايان و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق‌كنندگان و آنان كه در سحرگاهان آمرزش مى‌طلبند.

در این دو آیه،

مشخصات و کردوکار بندگان (اکثریت بی همه چیز جامعه برده داری) و اشراف بنده دار و روحانی

تبیین می یابد:

ایمان اوردن بندگان به سیستم برده داری و طبقه حاکمه برده دار و عکس انتزاعی آنان (الله)

طلب عفو و بخشش  خطاهای خود توسط بندگان هم از اربابان و هم از عکس انتزاعی اربابان (الله)

اربابان به عنوان دیالک تیکی از عذاب دهندگان  و آمرزندگان

مشخصات دیگر بندگان:

شکیبایی

راستگویی

فرمانبری

انفاق 

عفو و بخشش طلب کنندگان سحرگاهی

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر