ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا وَيُرْبِي الصَّدَقَاتِ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ﴾
[ البقرة: ۲۷۶]
خداوند، ربا را ناچيز مى‌گرداند و صدقات را افزونى مى‌دهد و هيچ كفران‌كننده گنهكار را دوست ندارد.
کریم
در این آیه، یاوه می بافد.
او دیالک تیک تهدید و تطمیع (بیم و امید) را به شکل دیالک تیک ناچیزسازی ربا و افزون سازی انفاق بسط و تعمیم می دهد.
برای اینکه دلیلی علمی و تجربی و عقلی برای نهی از رباخواری ندارد.
﴿إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا
الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا
خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ﴾
[ البقرة: ۲۷۷]
آنان كه ايمان آورده‌اند و كارهاى نيكو كرده‌اند، و نماز خوانده‌اند و زكات داده‌اند، مزدشان با پروردگارشان است. نه بيمناك مى‌شوند و نه غمگين.
زکات از جمله فروع دین است.
زکات به برخی از اقلام تعلق می گیرد.
زکات همان صدقه واجب است.
بر اساس آن،
مسلمانان باید مقدار معینی از ۹ قلم کالای مصرفی خود در زندگی شان را
به فقرا و سایر امور عمومی اجتماعی بپردازند:
نقدین (طلا و نقره)
انعام ثلاثه (گاو، گوسفند و شتر)
غلات اربعه (گندم، جو، کشمش و خرما)
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر