خود آموز خود اندیشی (۸۸۰)

شین میم شین

باب دوم

در احسان

حکایت بیست و دوم

بخش دوم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۸)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

۱

منه بر جهان دل، که بیگانه ای است

چو مطرب، که هر روز در خانه ای است.

معنی تحت اللفظی:

دنیا بیگانه است.

به بیگانه دل نبند.

دنیا هر روز مثل مطرب در خانه ای است.

 

سعدی

در این بیت شعر

نیز

بیگانه

را

به معنی دشمن محسوب می دارد.

معیار سعدی برای تمیز اشنا از بیگانه و دوست از دشمن

جغرافیایی ـ فئودالی است:

هر کس در اقلیم خان معینی باشد، آشنا و دوست است

و

هر کس در خارج از آن باشد، بیگانه و دشمن است.

سعدی

ضمنا

به تحقیر دنیا می پردازد.

سعدی

دنیا را هرجایی (جنده) جا می زند.

سعدی

عملا

دیالک تیک هرجایی زن و هرجایی نر

را

به شکل دیالک تیک جنده و مطرب بسط و تعمیم می دهد و تحقیر می کند.

طنز تاریخ را باش،

خلایق در شیراز، هرجایی به طور کلی را زن سعدی می نامیدند.

برای اینکه سعدی به ندرت در شیراز بود و زن ستمدیده اش «چو مطرب، هر روز در خانه ای» بود.

 

تحقیر حیات که کسب و کار فاشیست ها، نیهلیست ها، فوندامنتالیست ها و انارشیست ها ست،

در ایده ئولوژی برده داری و فئودالی (سعدی و حافظ) به صورت تحقیر دنیا تبیین می یابد.

 

حافظ در این زمینه سنگ تمام گذاشته است:

مجو درستیِ عهد از جهانِ سست نهاد

که این عجوز، عروس هزارداماد است

 

حافظ

دنیار ار عروس هزار داماد جا زده است.

 

ادامه دارد.