باطل السحر ـ شعری از علی سیران

علی سیران

 

تقدیس می کنم
برهنگی باستانی ات 

را
 

با اسم تو
باطل السحر 

می سرایم

و
می آویزم
بر گردن جهان

تا 

چشم آفتاب 

زخم نبیند 

تا

 آب
عکس رخساره ات بگیرد 
ـ چشم روشنی ببرد
برای ریشه های اعماق ـ

باد 

برباید
عطر صدای ات 

را

آوای مرغکان تازه شود
که شاد بودند پیش از این
و دلباز بود
سوسن زاران گیسوها

 

یکی یکی یکی
فرو می ریزند 

از

 شاخه
قناری های خاموش

در گرگ و میش پاییز

ـ هزار رنگ ـ
گریه ساز می کنیم
و بر زنگار دفینه ای
دخیل می بندیم، 

آوخ!

...

با 

خیال خسته
از زمان کهن می آیم

نگاره ی اندامت طرح می شود
در خاطره ی گناه نخستین
 

در هیچ پیکره ی مقدسی نیست
که نبض عریانی ات نمی زند

...

به مهر 

می ستایمت
و 

تقدیس می کنم 

تو 

را
و

 خود

 را

در هنگامه ی آفتاب و باران
و 

خلاصه ی بوسه ای

پایان

ویرایش

از 

تارنمای دایرة المعارف روشنگری