ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿۞ وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۳۳]
بر يكديگر پيشى گيريد براى آمرزش پروردگار خويش و رسيدن به آن بهشت كه پهنايش به قدر همه آسمانها و زمين است و براى پرهيزگاران مهيا شده است.
محتوای این آیه کریم این است
که
مسلمین همه از دم معصیتکارند
و
باید برای طلب عفو و بخشش از پروردگار مسابقه بگذارند.
این چیزی جز تهدید بندگان عاصی توسط ارباب برده دار نیست.
جلب رضایت الله (ارباب برده دار)
پیش شرط لازم برای رفتن به بهشت است.
این روی دیگر مدالی دیالک تیکی است که یک رویش تهدید است.
این قطب تطمیع است.
دیالک تیک تهدید و تطمیع (دیالک تیک بیم و امید)
یکی از مهم ترین دیالک تیک های کریم است که به کرات به کار می برد.
بهشت موعود بندتنبانی
هم پهناورتر از زمین و آسمان است.
﴿الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ
الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ
الْمُحْسِنِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۳۴]
آن كسان كه در توانگرى و تنگدستى انفاق مى‌كنند و خشم خويش فرومى‌خورند و از خطاى مردم درمى‌گذرند. خدا نيكوكاران را دوست دارد.
فرمول بندی این آیه کریم، معیوب است.
کریم در این آیه
مسلمین را به سه شق القمر فرامی خواند:
به انفاق حتی در تنگدستی
به فروخوردن خشم
به بخشش خطای مردم
دلیل کریم برای صحت و اهمیت این سه کار،
میل و هوس الله (ارباب برده دار) است:
الله از نیکواران کذایی خوشش می آید.
ادامه دارد.
