سازمان اطلاعات و عملیات ویژه
(موساد)
محسن نامه
محسن وثوقی
«یاد داشت های یک شاهد»
(۵ تیر سال ۱۴۰۴)
درنگی
از
شین میم شین
ترور فرماندهان و دانشمندان هسته‌ای.
سکوت امنیتی که امنیت را تهدید می‌کند.
معنی تحت اللفظی:
جمهوری اسلامی ایران با سکوت در زمینه ترور فرماندهان و دانشمندان هسته‌ای،
امنیت را به خطر می اندازد.
این اولین انشاء از محسن وثوقی است که ما می خوانیم
و
قصد تجزیه و تحلیلش را داریم.
تا هم خودمان بیندیشیم و هم دعاوی او را به چالش بکشیم:
قضیه از چه قرار است؟
سازمان موساد
سالهای متمادی به جمع آوری اطلاعات مفید دست زده است و شرایط لازم را برای استفاده عملی از آن اطلاعات فراهم آورده است
و
در فرصت مناسبی که سران و سازمان های اطلاعاتی ـ امنیتی جمهوری اسلامی ایران
مدهوش و بیهوش بوده است،
به حمله برق آسا دست زده است و غافلگیر کرده است.
جمهوری اسلامی ایران
در عرض یک هفته پس از این غافلگیری،
هم برای شهدا جانشین تعیین کرده است،
هم به تهاجم تروریستی اسرائیل و امپریالیسم واکنش معقول و مؤثر نشان داده است
و
هم ۷۰۰ نفر از جواسیس را شناسایی و بازداشت کرده است و بازجویی می کند.
هر دولت و هر سازمان اطلاعات و امنیت دیگری هم بود،
تحت بمباران و ترور و انفجار پی در پی
بیشتر و بهتر عمل نمی کرد.
محسن وثوقی
که
دو سه روز بعد از فاجعه،
از «سکوت امنیتی»، دم می زند،
چه انتظاری دارد؟
سازمان اطلاعاتی ـ امنیتی جمهوری اسلامی ایران
مثل هر مضروبی، کلافه شده است و باید خود را بیابد و جمع و جور کند و به انتقاد از خود و همکاران خود و به انتقاد از توده بپردازد و از تکرار ضربات مشابه جلوگیری کند.
ضمنا
عملیات اطلاعاتی ـ امنیتی
را
که
نباید جار زد.
جای دوری نرویم.
مشابه همین عملیات موساد
توسط سازمان امنیت اوکراین
همین یک ماه قبل در روسیه صورت گرفته است:
پهبادهایی به خاک روسیه برده شده است
و
در لحظه معینی
همزمان با انفجار بمب در راه آهن و غیره
و
پرت کردن حواس سازمان اطلاعات و امنیت روسیه،
حمله پهبادی به تسلیحات اتمی روسیه صورت گرفته است
و
بیش از ۴۰ فروند هواپیمای بمب اتمی بر تخریب شده است.
سازمان اطلاعات و امنیت روسیه،
مگر سکوت نکرده است؟
مگر اصلا حرفی زده است؟
مگر بهتر از سازمان اطلاعات و امنیت جمهوری اسلامی ایران
عمل کرده است؟
آنهم با چنان سابقه ای.
ادامه دارد.
