غزل

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

·        چون سنگ ها صدای مرا گوش می کنی

·        سنگی و ناشنیده فراموش می کنی

·        رگبار نو بهاری و خواب دریچه را

·        از ضربه های وسوسه، مغشوش می کنی

·        دست مرا که ساقه سبز نوازش است

·        با بر گ های مرده هم آغوش می کنی

·        گمراه تر ز روح شرابی و دیده را

·        در شعله می نشانی و مدهوش می کنی
 

·        ای ماهی طلایی مرداب خون من،

·        خوش باد مستی ات که مرا نوش می کنی

·        تو دره ی بنفش غروبی که روز را

·        بر سینه می فشاری و خاموش می کنی
 

·        در سایه ها، فروغ تو بنشست و رنگ باخت

·        او را به سایه از چه سیه پوش می کنی؟

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری