برگردان
۳
«کشف» طبقه کارگر
ادامه
اما کدام نیرویی قادر به «تحول کلیه مناسبات» خواهد بود؟
به عبارت دیگر
کدام نیرویی قادر به رهایش نهایی و قطعی بشریت از استثمار و ستم خواهد بود؟
مارکس جواب می دهد:
این نیرو فقط می تواند طبقه اجتماعی ئی باشد.
طبقه اجتماعی ئی که «به دلیل وضع بلاواسطه اش، به دلیل جبر (ضرورت) مادی، حتی به دلیل غل و زنجیرش
مجبور به چنین کاری است.»
(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۱، ص ۳۹۰)
این طبقه اجتماعی
«پرولتاریا ست.»
(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۱، ص ۳۹۰)
مارکس
با این شناخت انقلابی و با نظرات مهم دیگر
در پاریس
از
یک دموکرات انقلابی
به
یک کمونیست
و
از
یک ایدئالیست فلسفی
به
یک ماتریالیست
استحاله یافت.
مارکس
کشف کرد
که
طبقه کارگر
خود
بانی جامعه جدید عاری از استثمار آتی خواهد بود.
رسالت تاریخی ـ جهانی طبقه کارگر
همین است.
قبل از مارکس و انگلس
کسانی بوده اند که کاپیتالیسم را و ضد انسانی بودنش را
مورد انتقاد بی رحمانه قرار داده اند.
آنها در کتب خویش به نشان دادن ذلت و بی حقوقی انسان های زحمتکش پرداخته اند
و
تصوراتی را راجع به نظام جامعتی آتی توسعه داده اند.
جامعه ای که در آن
عدالت و مساوات اجتماعی حاکم خواهد بود.
این ایده های مربوط به جامعه درخور انسانی و راه رسیدن بدان
اما
به طور علمی استدلال و اثبات نشده بودند.
بلکه اوتوپیکی بودند.
به همین دلیل
این متفکرین
سوسیالیست های اوتوپیکی
نامیده شده اند.
سخنوران سوسیالیسم اوتوپیکی
شخصیت های زیر بوده اند:
شارل فوریه و سن سیمون
از
فرانسه
و
روبرت اون
از
انگلستان.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر