حکیم
ابوالقاسم فردوسی طوسی
(زادهٔ ۳۲۹ ه.ق،
۳۱۹ ه.خ - ۴۱۱ ه.ق، ۳۹۷ ه.خ)
سخنسرای نامی ایران و سرایندهٔ
شاهنامه
بزرگ ترین
سرایندهٔ پارسی گو
(320 ـ 398) (942 ـ 1020)
بخش اول
آغاز کتاب
به نام خداوند
جان و خرد
کز این برتر،
اندیشه برنگذرد
خداوند نام و
خداوند جای
خداوند روزی
ده رهنمای
خداوند کیوان
و گردانسپهر
فروزنده ماه و
ناهید و مهر
ز نام و نشان
و گمان برتر است
نگارندهٔ بر
شده پیکر است
به بینندگان،
آفریننده را
نبینی، مرنجان
دو بیننده را
نیابد بدو نیز
اندیشه راه
که او برتر از
نام و از جایگاه
سخن هر چه ز این
گوهران بگذرد
نیابد بدو راه،
جان و خرد
خرد، گر سخن
برگزیند همی
همان را گزیند
که بیند همی
ستودن نداند
کس او را چو هست
میان، بندگی را
ببایدت بست
خرد را و جان
را همی سنجد اوی
در اندیشهٔ
سخته کی گنجد اوی
بدین آلت رآی
و جان و زبان
ستود آفریننده
را کی توان
به هستی اش باید
که خستو شوی
ز گفتار بی کار
یکسو شوی
پرستنده باشی
و جوینده راه
به ژرفی به
فرمانش، کردن نگاه
توانا بود هر
که دانا بود
ز دانش دل پیر
برنا بود
از این پرده
برتر سخنگاه نیست
ز هستی مر
اندیشه را راه نیست
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر