نماز بر سجاده سبز

 سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

·        صبح شسته ـ روفته بود و جاده

·         دره های نیمخفته را

·        روی دوش می کشید

·         تا بلند آبی افق

·        ابرها، گشوده بادبان

·        پشت سر نهاده آشیان کوه

·        پر کشان

·        مقصد گریزشان، جزیره پریده رنگ ماه

·        بحر

·         فرش نیل تاب

·        با لبی نهان و پچ پچی به جان

·         مرغ ها به جانش اوفتاده در چرا (از چریدن)  

·        سبز سبز

·        خاک و آسمان

·        ضربه تبر شنیده می شد از نهفت بیشه زار

·         باد

·         گاهواره بسته بر کبوده ها

·        می دوید ـ خوش خوشک، سبک ـ ز روی شاخه ها

·        آن زمان که آفتاب

·         تیغ می کشید

·        تا کلاه برفپوش قله را به سوی دره کج کند،

·        من شکوه این سپیده را

·         با سرود نامت ای ستوده، می شکافتم

·        روی واژه های شبنم شبانه

·         می شتافتم  

پایان