رباعیات سیاوش کسرائی (10)

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374) (اصفهان ـ وین)

·       بگرفته غم غروب، کوهستان را

·       پوشانده غبار مه، ره چشمان را

·       پاییز نشسته  بر همه دره، ولی

·       من می شنوم بوی گلی پنهان را 

·       آن شد که به خویشتن نیاز آوردم

·       آب شده را به جوی باز آوردم

·       بس تشنه دویدم و ندادندم آب

·        بشکستم و جان چشمه ساز آوردم

*****

·       بر گرد از  این راه و فراموشم کن

·       ای عشق به مرگ خود سیه پوشم کن

        

·       می سوزم من، می شنوی، می سوزم

·       ای آتش، آبی شو و خاموشم کن

ادامه دارد