خسرو روزبه،
ستوان کمونیست، ریاضیدان، نویسنده، متخصص نظامی و استاد
دانشکده افسری و از اعضای سازمان نظامی و مخفی حزب توده و مسئول شعبه
اطلاعات کل آن بود.
ویکی پیدیا
خسرو روزبه در نامه به یکی از آشنایانش در آستانه دستگیری می‌نوسید:
«من خوب می‌دانم که ماندن در چنین شرایطی و کار کردن در چنین محیطی تقریبا مساوی با مرگ است
زیرا اگر دستگیر شوم از دو حال خارج نیست، یا مقاومت خواهم کرد یا ضعف
نشان خواهم داد.
اگر ضعف نشان دهم روحا خواهم مرد و دیگر از لحاظ روحی و
معنوی و اجتماعی زنده نیستم و حق حیات ندارم، و اگر مقاومت کنم حتما خواهم
مرد.
با وجود چنین مخاطراتی، روحیه من، به من اجازه فرار از خطر را نمی‌دهد …
تصمیم دارم در مواجهه با خطر از خود دفاع کنم.
۱
با وجود چنین مخاطراتی، روحیه من، به من اجازه فرار از خطر را نمی‌دهد
مفاهیم این جمله خسرو، قابل تأمل و دقت اند:
مخاطرات
روحیه شخصی
فرار از خطر.
روزبه
عقب نشینی در میدان مبارزه طبقاتی
را
فرار از خطر
تصور می کند و ننگ می داند و تحقیر می کند.
این بدان معنی است
که
سردار حزب توده
از
ساده ترین دیالک تیک های رزم
یعنی
از
دیالک تیک حمله و دفاع
دیالک تیک پیشروی و عقب نشینی
دیالک تیک هجوم و گریز
دیالک تیک کمین و کمان
دیالک تیک جرئت و احتیاط
(مخاطره جویی و فرار از خطر)
(مخاطره جویی و فرار از خطر)
بی خبر است.
بدین طریق
سردار با سواد حزب توده
مارکسیسم ـ لنینسم
را
با
استالیینسم
جایگزین می سازد:
دیالک تیک های مبارزه طبقاتی در هم شکسته می شوند.
اقطاب دیالک تیکی حمله و پیشروی و هجوم و کمان و جرئت و مخاطره
مطلق می شوند و همه کاره قلمداد می شوند و مورد تجلیل قرار می گیرند
و
اقطاب دیالک تیکی دفاع و عقب نشینی و گریز و احتیاط و فرار از خطر
تحقیر می شوند، ننگ قلمداد می شوند و دور انداخته می شوند.
کسی که به نیت حفظ اعتبار حزب توده
از
جان می گذرد،
عملا و نظرا
خرافات ضد توده ای برای نشخوار در آخور کره فئودال های ضد توده ای می ریزد.
آنسان که حزب توده را حزب پیر و پاتال ها، حزب محافظه کارها، حزب ترسوها و محتاط ها و فراری ها
قلمداد می کنند و باد در غبغب می اندازند.
سؤال برای ما این است
که
منبع مادی و فکری و فرهنگی و طبقاتی این بینش نیهلیستی و آوانتوریستی
چیست؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر