برگردان
فصل پنجم
۳
البته
علاوه بر این وحدت نظر و وحدت اراده
چیز دیگری نیز میان مارکس و انگلس وجود دارد
که
تبیینش در قالب تنگ کلام نمی گنجد:
آندو فقط در مسیر واحدی نمی اندیشند
بلکه با همدیگر به طرز متعالی هماهنگ می شوند.
می خواهند که دوست همدیگر باشند.
مارکس و انگلس
پیمان دوستی با هم می بندند،
پیمان مادام العمر دوستی و همرزمی.
دوستی و همرزمی تزلزل ناپذیر
حتی
در شرایط دشوار زندگی.
این دیدار آندو ۱۰ روز طول می کشد
و
در این ۱۰ روز
شالوده همکاری ۴۰ ساله ای پی ریزی می شود.
مارکس
انگلس
را
با
دوستان پاریسی اش آشنا می سازد
و
به
محافل کارگران انقلابی فرانسوی و آلمانی می برد.
انگلس
تجارب حاصله خویش با کارگران انگلیسی
را
به
محک می زند و به صحت برداشت خود از آنان می رسد.
کارگران
انترناسیونالیست ترین افرادند
و
«از نفرین فساد انگیز محدودیت ملی و خودبرتربینی ملی
آزادند.»
(انگلس، «وضع طبقه کارگر در انگلستان،
مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۲، ص ۲۳۰)
انگلس
به
دوستش
راجع به نبرد طبقاتی پرولتاریای انگلیس،
و
از
«تأثیر عمیقی»
که
رهبران انجمن دادگران در لندن بر او نهاده اند،
گزارش می دهد.
مارکس و انگلس
اما
بر آنند
که
علیرغم احترام به خدمات بزرگ سازمان های کارگری انگلیس و فرانسه و آلمان،
نظرات حاکم در این سازمان ها،
نظرات آندو نیستند.
چارتیسم،
اوتوپیسم،
کمونیسم برابری طلب
و
کودتاگرایی
تاب مقاومت در برابر انتقاد علمی
ندارند
و
برای خودرهانی الزامی پرولتاریا کفایت نمی کنند.
طبقه کارگر
برای مبارزه خویش
به
تئوری علمی مستدل
نیاز دارد.
این تئوری علمی مستدل باید تدوین شود
و
مارکس و انگلس
تصمیم به تدوین آن می گیرند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر