۱۴۰۳ تیر ۱۴, پنجشنبه

درنگی در لاطائلات اجامر وطنی و اجنبی (۳)


درنگی 
از
میم حجری

 

 پس آیا جای تعجب است که نسبت  رأی_دهندگان، از ۸۰ درصد سال ۱۸۸۵  به ۵۰ درصد در سال ۱۹۲۴، تقلیل یافته است؟
 یا  
مردم هوشمند و تحصیل کرده، نمی خواهند 
یک ساعت در صف رأی دهندگان  
و
 یک ساعت دیگر در پای صندوق معطل شوند، 
تا حق تقدم‌ در رأی بدست آورند؟!  آیا_دموکراسی_شکست_خورده_است؟ 
ویل_دورانت
 
مقایسه
متد و اسلوب و روش بررسی بدی نیست،
ولی متد و اسلوب و روش به درد بخوری هم نیست.
 
درست به همین دلیل،
این متد از دیرباز، متد محبوب شیادان و ماربازان و عوام فریبان بوده است.
 
مثلا
مقایسه عکس مار با واژه مار و نظر پرسی از تماشاچیان دهاتی.
 
اولا
برای اینکه مقایسه خرکی و مکانیکی هر چیزی با هر چیز دیگری مجاز نیست.
 
ثانیا
برای اینکه متد مقایسه نمی تواند جای متدهای دیگر و به ویژه متد  دیالک تیکی ـ ماتریالیستی را بگیرد و به حقیقت رهنمون شود.
 
شرکت چشمگیر مردم در انتخابات در سال ۱۸۸۵
واکنش توده به دستاورد جنبش انقلابی خویش در زمینه احراز حق انتخابات پارلمانی بوده است.
نیمه دوم قرن نوزدهم
دوره جنبش های انقلابی پرولتری در اروپا بوده است 
و 
سرمایه داری و بورژوازی در آن زمان
سرمایه داری مبتنی بر رقابت آزاد و بورژوازی غیر امپریالیستی بوده است.
 
انتخابات پارلمانی
اصالت داشته است.
 
پرولتاریا 
در این انتخابات 
نمایندگان انقلابی خود را به پارلمان می فرستاد.
 
مراجعه کنید
به

 

زندگی مارکس و انگلس

(فصل اول)

(بخش اول)

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/8839 
...

در حالیکه در سال ۱۹۲۴ قضیه از قرار دیگری بوده است:
سرمایه داری از اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰
وارد مرحله سرمایه داری انحصاری ـ دولتی شده بود
و
 بورژوازی به بورژوازی امپریالیستی مبدل شده بود.
 
در سال ۱۹۲۴
اروپا 
خرابات شام جنگ جهانی اول با بیش از ۳۰ میلیون کشته و زمین سوخته و مسموم از بمب های شیمیایی بوده است.
 
چه کسی در خرابات شام حوصله شرکت در انتخابات دارد؟

ضمنا
قرن ۲۰ قرن انقلابات پرولتری بوده است.
 
در سال ۱۹۱۷ انقلاب سوسیالیستی کبیر اکتبر پیروز شده بود
و جهان را به لرزه در افکنده بود.
جای مبارزه انتخاباتی ـ پارلمانی 
را 
مبارزه طبقاتی ـ انقلابی چه بسا قهرآمیز 
گرفته است.
 
علاوه بر این،
کسی که بر مبنای «درصد» ها بیندیشد،
کلافه می شود.
 
مثال:
در کشوری قبلا مدرسه نبوده است.
عن گلاب می شود و یک مدرسه تشکیل می یابد.
علما آمار می گیرند و رشد فرهنگی در کشور عنگلابی را صد در صد ارزیابی می کنند.
اگر دو مدرسه ساخته شود،
۲۰۰ درصد.
 
متد درصدی شبیه متد مقایسه و مبتنی بر متد مقایسه است 
و
به درد کشف حقیقت نمی خورد.
ولی بهتر از هیچ است.

پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر